Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ.....ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ.

ΝΑ γιατί δεν γίνεται να πτωχεύσουμε


ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό

Χώρα            Συνολικό Χρέος*     Δημόσιο Χρέος**       Ιδιωτικό Χρέος


Ελλάδα                   248%                     124,90 %                          123,1%
Γερμανία                285%                       76,70  %                          208,3%
Ιταλία                     315%                      116,70 %                          198,3%
Γαλλία                    323%                        82,50 %                          240,5%
Πορτογαλία            323%                        84,60 %                          238,4%
Μ. Βρετανία           466%                        80,00 %                          386,0%


Πηγή: Συνδυασμός στοιχείων από Κομισιόν,McKinsey Global Institute και μελέτη της Deutsche Bank, σύμφωνα με την οποία το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας είναι 123% του ΑΕΠ, ενώ της Πορτογαλίας 239%

Πίνακας:


* Δημόσιο και ιδιωτικό, εσωτερικό και εξωτερικό
** Πρόβλεψη 2010


Στις 14 ιουνίου η Ελλάδα θα κυρήξει πτώχευση!!!!
Τρεχάτε!!!!

Διαβάστε αναλύσεις περισπούδαστων οικονομολόγων, για τη πιθανή πτώχευση της Ελλάδος, ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει, κλπ. κλπ.
Ε, λοιπόν, εγώ σας λέω ότι

ΔΕΝ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΜΕ.

ΤΙ ΛΕΕΙ;

Λέει ότι το συνολικό χρέος της χώρας μας, είναι το μικρότερο από όλες τις μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ.!!

Λέει ότι το ιδιωτικό χρέος της χώρας μας, είναι το μικρότερο στην ευροζώνη!!

Διαβάστε το πίνακα,

Ο πίνακας λέει ότι το Ελληνικό κράτος χρωστάει μεν 124% του ΑΕΠ,
αλλά οι Ελληνες χρωστάνε συνολικά 123,1%,
όταν οι Γερμανοί χρωστάνε 208,3%, και οι Αγγλοι 386,0%!!!


Καταλάβατε για ποιο πράγμα μιλάμε;


Οι Βρετανοί, κράτος και ιδιώτες, χρωστάνε 466%, και δεν πτωχεύουν,
ενώ οι Ελληνες χρωστάνε 248% και πτωχεύουν;;;;

Είστε βλάκες;;;

ΚΑι όλα αυτά τα νούμερα, είναι

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ Η ΦΟΓΟΔΙΑΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ 80% ΤΟΥ ΑΕΠ!!!

Δηλαδή αν υπολογίσουμε ότι το Ελληνικό κράτος, απλά και μόνο θα πιάσει τη φοροδιαφυγή,

μόνο αυτό,

τότε το δημόσιο χρέος θα γίνει 70% του νεου πια ΑΕΠ,
και το συνολικό χρέος θα πέσει κάτω από το 200% του νέου ΑΕΠ.
Επί τέλους, αν αυτά που λέω είναι μαλακίες,
ας μου πει κάποιος οικονομολόγος ότι τα νούμερα αυτά είναι ψεύτικα.
Θα μου πεις , μα τότε γιατί όλος αυτός ο χαμός, γιατί όλος αυτός ο πανικός;;

ΜΑ ακριβώς γιατί ο πίνακας λέει αλήθεια.


Η Ελλάδα είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ στην Ευρώπη
που οι πολίτες της ΔΕΝ είναι ΑΚΟΜΑ υπερχρεωμένοι στις τράπεζες!!
Είναι ο μοναδικός λαός που τα ιδιωτικά οικονομικά δηλαδή το ιδιωτικό χρέος,
είναι μικρότερο από το Δημόσιο χρέος!!!
Και επειδή ο Ελληνας χαλάει την Ευρωπαική πιάτσα, πρέπει να υποδουλωθεί.


Πως;;;


Με την απειλή χρεοκοπίας του Κράτους του,
να τον βάλουμε να πληρώσει,
όσα θα κερδίζαμε αν ήταν υπερχρεωμένος!!!


Δηλαδή, να απειλήσουμε χρεοκοπία του Κράτους, για να βουτήξουμε τα λεφτά των Ελλήνων.


ΚΑι γιατί την Ελλάδα ρε παιδιά;;;

ΜΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ.

Αν ξαναδιαβάσετε τον πίνακα θα δείτε ότι σε ΟΛΕΣ τις άλλες χώρες
το Ιδιωτικό χρέος ειναι τριπλάσιο από το δημόσιο,
δηλαδή, είναι χρεωμένοι οι πολίτες και όχι το Κράτος.

Μόνο στην Ελλάδα, το ξαναλέω,
οι πολίτες χρωστάνε λιγώτερα από το κράτος.

Πρέπει λοιπόν και οι Ελληνες να χρεωθούν όσο και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι,
και να πάψουν να έχουν τη ποιότητα ζωής που έχουν,
γιατί αποτελούν εστία "μόλυνσης" και των υπόλοιπων λαών.

ΚΑι πως θα γίνει αυτό;

Σπείρε τον πανικό, να πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες,
να βουλιάξουν το τραπεζικό σύστημα,
το οποίο δεν βουλιάζει αλλιώς αφού δεν είναι εκτεθειμένο σε επισφαλείς επενδύσεις,
να μεγαλώσει ο πανικός, να περάσουμε νόμους μειώσεως του εισοδήματος των Ελλήνων,
να περάσουμε αβρόχοις ποσι το ασφαλιστικό, τη μείωση μισθών και συντάξεων,
και όλα τα μέτρα που θα μειώσουν το εισόδημα του Ελληνα,
και θα τον αναγκάσουν να δανειστεί όσο και ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης.
Αυτό είναι κατά τη ταπεινή μου γνώμη το σενάριο, με όλα τα επακόλουθα, που φέρνει και το μνημόνιο. '

Μας έχουν πρίξει τα ούμπαλα, με το χρέος των 300 δις.
Οταν οι ιδιωτικές καταθέσεις των Ελλήνων ΜΟΝΟ σε Ελληνικές τράπεζες είναι 350 δις.

ΚΑι δεν λέει κανένας ότι,
ΑΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ του κράτους ήταν 200 δις,
δηλαδή 70% του ψεύτικου ΑΕΠ,
ή 50% του Πραγματικού ( μέσα και η φοροδιαφυγή ) ΑΕΠ,
τότε θα είμαστε, η καλλίτερη οικονομία του πλανήτη!!!

Επί τέλους,

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ,


ο δανειστής ,
να χρωστάει 285% του ΑΕΠ,
και ο δανειζόμενος 248%.

Ούτε ο Αγγλος αδελφός να χρωστάει 466% του ΑΕΠ,
και να συμβουλεύει την Ελλάδα τι πρέπει να κάνει ή οποία χρωστάει 248% του ΑΕΠ.


Εγώ αυτά βλέπω, και γι αυτό αν αύριο κερδίσω το Τζόκερ, θα πάρω όλα τα λεφτά ΕΤΕ, για τα παιδιά μου!!!

Δεν συμβουλεύω τίποτε και κανένα,

απλά βαρέθηκα να με λένε φτωχό και απατεώνα,
οι ψωμολύσσες που χρωστάνε μέχρι και το χαρτί υγείας που σκουπίζονται.
Αν , από τη φτώχια τους, δεν το έχουν αντικαταστήσει κι αυτό με εφημερίδα!!!!

Bloomberg: Πτώχευση της Ελλάδας "βλέπει" το 41% αναλυτών και επενδυτών.
Και μόνο η αλητεία, να παρουσιάζεται η γνώμη του 41%, ως ισχυρότερη του 59%, που ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ πτώχευση της Ελλάδας, δείχνει τι προσπαθούν να κάνουν. Διαβάστε ολόκληρη την είδηση στο κάπιταλ.

Εγώ παραθέτω μόνο ένα απόσπασμα, για να δείτε ΠΟΙΟΥΣ ρώτησαν για να βγάλουν με το ζόρι αυτή την είδηση.

«Θυσίασε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ υπέρ της διάσωσης της Ελλάδας», σχολιάζει στο Bloomberg ο Cyril Boudin, trader παραγώγων της Unicredit Group στο Λονδίνο, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα.

Για τον Τρισέ ο λόγος.

Δηλαδή αυτοί που ψήφισαν αναλυτές και επενδυτές, ήταν σαν τον Μπουντίν, δηλαδή τρειντερ οι οποίοι έχουν ποντάρει στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Αυτές είναι οι αξιόπιστες έρευνες του bloomberg.

ΝΑ ΤΙΣ ΧΑΙΡΕΣΤΕ.....

ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ! ! ! ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

ΔΥΟ  ΦΩΝΕΣ  ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ  ΑΠΟ  ΓΝΩΣΤΕΣ  ΤΟΥ

Ανοιχτή επιστολή προς την πολιτική ηγεσία του τόπου απηύθυνε ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης και ο καθηγητής πανεπιστημίου του Maryland Θεόδωρος Καρυώτης αναφορικά με το νομικό καθεστώς που διέπει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και ιδιαίτερα αυτό της οριοθέτησης στο Καστελόριζο. Το θέμα είναι κρισιμότατης σημασίας για τα εθνικά θέματα καθώς εμπίπτει και στην εκμετάλλευση των πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων του Αιγαίου.

Η επιστολή των δύο ακαδημαϊκών ανδρών έχει ως εξής:

"Η δια μονομερούς δηλώσεως δημιουργία της κυπριακής (ΑΟΖ) το 2004 από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο ήταν πραγματικά ηγετική κίνηση. Αν και η Τουρκία διεμαρτυρύθη, η απόφαση έγινε αμέσως αποδεκτή και από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ. Επανειλημμένες προσεγγίσεις του όμως προς την Ελληνική πλευρά, να οριοθετήσει μαζί με την Κύπρο την ΑΟΖ, του έμειναν αναπάντητες. Η πρόσφατη απόφαση της μεγαλονήσου να οριοθετήσει την ΑΟΖ με το Ισραήλ δεν αφήνει  πλέον καμία δικαιολογία στην Ελλάδα να μην ασκήσει τα νόμιμα δικαιωματά της.
Εδώ και 30 χρόνια η χώρα μας επιμένει ότι η μοναδική διαφορά με την Τουρκία - η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου - είναι νομικής φύσης. Η έννοια της υφαλοκρηπίδας όμως έχει, εδώ και 25 χρόνια, υπερκεραστεί απ' αυτή της ΑΟΖ. 
Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης του 1982 ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.
Επίσης η Σύμβαση αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.
Κλειδί σ' αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται  και, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και διαθέτει ΑΟΖ και ότι είναι νησί της ΕΕ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο ! ! !
Οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κρήτης-Κύπρου. Οι περισσότερες απο αυτές τις μελέτες έγιναν από αμερικανικές εταιρείες πού, προφανώς, ειδοποίησαν τους Τούρκους γι΄αυτό και, πιθανώς, είναι ζήτημα χρόνου προτού οι τελευταίοι αρχίσουν να προκαλούν την Ελλάδα με έρευνες στην περιοχή. 
Τελευταία ακούονται πολλά γύρω από την παλαιά Αμερικανική ιδέα περί συνεκμεταλλεύσεως.
Η συνεκμετάλλευση δεν οδηγεί πουθενά, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, και γι΄αυτό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από άλλες χώρες που αντιμετώπισαν τα προβλήματα που έχουμε με την Τουρκία. Συνεκμετάλλευση λοιπόν θα είναι τραγικό λάθος με επιπτώσεις και σε άλλους τομείς των διμερών σχέσεων, ανοίγοντας την όρεξη της Τουρκίας και για άλλους οικονομικούς πόρους, όπως την αλιεία. 
Εν όψει των ανωτέρω, η Ελλάδα, ακολουθούσα το παράδειγμα άλλων χωρών (π.χ  ΗΠΑ, Ρωσία, των περισσοτέρων χωρών της ΕΕ, Ισραήλ) να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ με βάση τη Σύμβαση του 1982. 
Τα ανωτέρω μπορούν να γίνουν με την ψήφιση νόμου που να δημιουργεί ΑΟΖ στις ελληνικές θάλασσες και εν συνεχεία να ανακοινωθεί στον ΟΗΕ. Μετά θα έρθουμε σε διαπραγματεύσεις με την Κύπρο και την Αίγυπτο προς καθορισμό της διαχωριστικής γραμμής.  
Βεβαίως, η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει τέτοια κίνηση, όπως έπραξε και πρόσφατα με την Κύπρο. Νομικώς όμως αυτό είναι αδιάφορο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να της υπενθυμίσουμε ότι η προσχώρησή της στην Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας είναι μια από τις προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ.
Βεβαίως, η «χώρα των μηδενικών διαφορών» θα μπορούσε, αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο, να επανέλθει στις παράνoμες παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας.Επιθυμεί όμως να καταστρέψει την εικόνα ότι «έχει αλλάξει» που και η ίδια αλλά και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές της, εδώ και χρόνια, προσπαθούν να δημιουργήσουν;"

Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Βασίλειος Μαρκεζίνης, Ακαδημαικός
Θεόδωρος Καρυώτης, Καθηγητής Πανεπιστημίου 
Πηγή : http://www.defencenet.gr/    KAI    ΣΥΜΠΡΑΞΗ  ΠΟΛΙΤΩΝ   ΔΕΛΤΙΟ  7  / 11. 1. 09 
ΔΗΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ..http://www.greeknewsonline.com/?p=14263

ΘΕΜΑΤΟΣ,  ΠΟΥ  ΚΑΝΕΝΑΣ  ΔΕΝ  ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΑΓΝΟΗΣΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΙ ΧΩΡΙΣ  ΝΑ  ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΕΙ  ΤΗΝ  ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ  ΤΟΥ  ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ  ΚΑΙ  

ΤΟΝ  ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ   ΤΟΥ  

ΦΙΛΙΚΗ  ΕΤΑΙΡΙΑ  2010

Ο λεπρός κι ο κρετίνος

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ύπάρχουν δυο τρόποι να κάνεις πολιτική. Ο ένας είναι να έχεις στέρεες ιδέες κι απόψεις και να τις προβάλλεις κι υπερασπίζεσαι ευθέως, επωνύμως και δημοσίως. Να έχεις σχέσεις διαφανείς και τίμιες με τους συντρόφους σου. Μπροστά τους να τους κάνεις κριτική και μπροστά τους να τους επαινείς. Ν’ αναγνωρίζεις όταν κάποιος ξέρει, ή κάνει κάτι καλύτερα από σένα, να συνεργάζεσαι πρόθυμα μαζί του και να ακούς προσεκτικά κι όχι να περιμένεις να τελειώσει ο άλλος για να πεις μόνο τα δικά σου.
Σημαντικό επίσης να έχεις δουλέψει και να δουλεύεις στην ζωή σου, να τρως ψωμί που βγάζουν τα χέρια σου και το μυαλό σου, για να μπορείς να στέκεσαι όρθιος και να κοιτάς κατάματα τους ανθρώπους όταν μιλάς για τα προβλήματα τους, να εκπροσωπείς επάξια τις ιδέες σου.
Το άλφα και το ωμέγα είναι η προσωπική ακεραιότητα. Εκτός από ιδεολογική συγκρότηση να έχεις λόγο, μπέσα, τιμή.

Υπάρχει όμως κι η άλλη σχολή, που κάνει «πολιτική» χωρίς ιδέες, χωρίς ακεραιότητα, με διαρροές, παραπολιτικά που βρίζουν συντρόφους κι απονέμουν αυτοέπαινο του τύπου «ανεβασμένος ο Χ, που θα αναλάβει τον ρόλο του Ψ που απέτυχε».
 Είναι η σχολή της άνευ αρχών προώθησης της προσωπικής ατζέντας, μπροστά στην οποία παραμερίζονται τα πάντα.
Υπάρχει ο τρόπος που διαπρέπει διακομματικώς στην Ελλάδα, της καμαρίλας, όπου κάθε κομψευόμενος που δεν έχει δουλέψει ποτέ, διασπείρει φήμες γι’ ανύπαρκτες «συγκρούσεις», υπονομεύει την συλλογικότητα και προσπαθεί να «κοντύνει» όποιους θεωρεί απειλή π.χ. για το βαμμένο του μαλλί και το ασήμαντο εγώ του.

Οι καιροί που ήδη ήρθαν, η Πατρίδα, απαιτούν ιδεολογικούς μαχητές κι όχι ντιντήδες, απαιτούν σημαιοφόρους κι όχι κομψευόμενους διαδρομιστές. Ο κόσμος βλέπει και είναι καχύποπτος. Έχει απογοητευτεί τόσες φορές που παρατηρεί με επιφύλαξη κάθε λέξη και πράξη του πολιτικού προσωπικού. Οι απλοί άνθρωποι είναι με το χέρι στην σκανδάλη.

Η νοοτροπία της κλίκας, της εκ των ένδον υπονόμευσης, έφτιαξε τα προηγούμενα χρόνια ένα «πολιτικό Κωσταλέξι».
Ανόητοι διαχειριστές νόμισαν πως θα κάνουν πολιτική μόνο με την «επικοινωνία», πουλώντας την γυαλιστερή συσκευασία της κενής ματαιοδοξίας τους. Μεσαιοχωρίτικος αγράμματος «αυτισμός».

Λίγο γκλαμουριά, πολύς βερμπαλισμός αλλά, αδέρφια, άμα δεν υπάρχει ιδεολογική ραχοκοκκαλιά, μόνο με «αδερφίστικα» κόλπα, δεν κάνεις πολιτική. Ούτε κόμμα, ούτε χώρα πάει έτσι μπροστά.

Ο Πατριωτισμός, η κοινή λογική, η προσωπική ακεραιότητα, το συντροφικό πνεύμα και το διοικείν δια του παραδείγματος είναι οι αρετές που απαιτούν οι καιροί κι ο Λαός.

Έλεγε ο ιδιοφυής Πιτιγκρίλι «κατανοώ το φιλί στον λεπρό αλλά αρνούμαι την χειραψία μ’ έναν κρετίνο».
Θα συμπλήρωνα ότι σε μερικές περιπτώσεις αντί για χειραψία είναι χρήσιμες μερικές κλωτσιές. Με την καλή έννοια.

Έλεγε όμως και κάτι άλλο αυτός ο αναρχικός, που πέρασε μετά από τον φασισμό για να καταλήξει πιστός καθολικός. Έλεγε ότι «ο άνθρωπος γεννιέται εμπρηστής και πεθαίνει πυροσβέστης».
Τώρα, λοιπόν, χρειαζόμαστε μερικούς «εμπρηστές» για να κάψουμε τα ξερά και τα ζιζάνια, ώστε να μπορούμε να οργώσουμε, να σπείρουμε και να θερίσουμε το υγιές μέλλον.

Πάντως σίγουρα δεν χρειαζόμαστε αποϊδεολογικοποιημένους ντιντήδες.
Γενικά μιλάω…

Το αληθινό κόμμα είναι ο Λαός, οι Ιδέες, ο Αρχηγός που τα εκφράζει. Στην πορεία μηχανισμοί και όλα θα ‘ρθούν στο βηματισμό των καιρών…

Έχεις στην ζώνη σου ένα καλογυαλισμένο σαρανταπεντάρι, πάντα γεμάτο, που λέγεται ψήφος.
Έχεις επίσης φωνή, γράμματα ξέρεις και μπορείς σε κάθε ευκαιρία, να τους τα λες και να τους τα γράφεις, στο διαδίκτυο, σε εκδηλώσεις, σε συζητήσεις. Ότι πιστεύεις και βλέπεις πες το, γράψτο στον Αντώνη.
Εγώ πάντα λέω ότι το πρώτο μου καθήκον απέναντι του, απέναντι στις κοινές μας ιδέες και στην Πατρίδα, είναι να να του λέω την αλήθεια.
Αν το κάνουμε όλοι, αν εσείς, όλοι εμείς, το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, ο Λαός απ’ όπου αντλούν νομιμοποίηση όλοι αυτοί, πούμε δυνατά τι πιστεύουμε, τι βλέπουμε, τότε δεν θα μπορούν οι άχρηστοι να υποδύονται τους ικανούς, τα λαμόγια τους τίμιους, οι “γενίτσαροι” τους πατριώτες.
Ψήφιζε, γράφε, μίλα δυνατά.
 δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρχουν “συνηγέτες”. Ο ηγέτης είναι και πρέπει να είναι ένας και οι υπόλοιποι να υπηρετούν τις κοινές ιδέες κι εκείνον κι όλοι μαζί την Πατρίδα. Όσο κι αν σοκάρονται μερικοί πιστεύω στον ισχυρό Αρχηγό, στην ιεραρχία΄, με νάση πάντα κανόνες και Ιδέες.
Ο Αντώνης αντλεί τεράστια νομιμοποίηση από την καθαρή και συντριπτική εκλογή του από τη λασϊκή βάση και δεν χρειάζεται “συνηγέτες”. Χρειάζεται μαχητές των ιδεών μας, εργάτες του εθνικού συμφέροντος.
Όσον αφορά τους φακιδιάρηδες, που λες, όλα αλλάζουν και θα ‘ρθει η μέρα που η Πατρίδα θα βρίσκεται εκεί που πρέπει.

 Ο Σαμαράς δεν αναφέρεται στο άρθρο μου, μιλάω για το κομματικό σύστημα εν γένει. Ο ίδιος ο Σαμαράς κάνει πολιτική με ιδέες, στα ίσια, ανήκει στην πρώτη κατηγορία φυσικά. Άλλωστε γι’ αυτό στρατεύθηκα μαζί του.
Αυτό που λέει ο τρελάρας ο Πιτιγκρίλι είναι ότι “κατανοώ το φιλί φιλανθρωπίας στον λεπρό, τον βαριά άρρωστο από κάτι που προκαλούσε τρόμο κάποτε αλλά αρνούμαι έστω και ν’ αγγίξω ένα μαλάκα”.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

http://www.youtube.com/watch?v=xVbjcjtjGMA&feature=player_embedded
 ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΒΟΛΙΚΕΣ ΜΠΟΥΡΔΟΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ..ΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ...


“Μόλις σκέφτηκε ο Σαμαράς το λίφτινγκ άρχισαν οι αναταράξεις” είναι ο τίτλος άρθρου της Χριστίνας Κοραή στην “Ελευθεροτυπία”:  Χαρακτηριστικές του κλίματος που υπάρχει είναι οι αιχμές που άφησε ο στενός πολιτικός φίλος του Α. Σαμαρά, δικηγόρος Φαήλος Κρανιδιώτης. Σε άρθρο του στο antinews ανέφερε μεταξύ άλλων: «Υπάρχει ο τρόπος που διαπρέπει διακομματικώς στην Ελλάδα, της καμαρίλας, όπου κάθε κομψευόμενος που δεν έχει δουλέψει ποτέ, διασπείρει φήμες γι’ ανύπαρκτες “συγκρούσεις”, υπονομεύει τη συλλογικότητα και προσπαθεί να “κοντύνει” όποιους θεωρεί απειλή π.χ. για το βαμμένο του μαλλί και το ασήμαντο εγώ του. Λίγη γκλαμουριά, πολύς βερμπαλισμός αλλά, αδέρφια, άμα δεν υπάρχει ιδεολογική ραχοκοκαλιά, μόνο με “αδερφίστικα” κόλπα, δεν κάνεις πολιτική. Ούτε κόμμα ούτε χώρα πάει έτσι μπροστά». Σε επικοινωνία που είχε η «Ε» μαζί του αρνήθηκε να κατονομάσει τους πολιτικούς της Ν.Δ. που εννοεί. Διευκρίνισε μόνο ότι δεν αναφέρεται στον Παναγιωτόπουλο με τον οποίο είναι στενοί φίλοι, όπως είπε.
Εντονο παρασκήνιο ενόψει αλλαγών στη Ν.Δ. από Σαμαρά επισημαίνει ο Γιώργος Τερζής στην “Καθημερινή” και προσθέτει: Η καχυποψία, όμως, είναι διάχυτη, καθώς μερίδα υποστηρικτών του προέδρου βλέπει στο σημερινό πολιτικό προσωπικό του κόμματος καρεκλοκένταυρους που το μόνο που επιθυμούν είναι η διατήρηση της κομματικής τους ισχύος· άλλοι ωστόσο τοποθετούνται υπέρ μιας νέας ομάδας, πάνω από τις γραμμές του παρελθόντος. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλή συζήτηση για το ποιους ακριβώς εννοεί προκάλεσε άρθρο του άτυπου συμβούλου και φίλου του κ. Σαμαρά, κ. Φαήλου Κρανιδιώτη, ο οποίος και αναφέρεται γενικώς στις ηγετικές ομάδες των κομμάτων, σημειώνοντας: «Οι καιροί που ήδη ήρθαν απαιτούν ιδεολογικούς μαχητές κι όχι ντιντήδες, απαιτούν σημαιοφόρους κι όχι κομψευόμενους διαδρομιστές».
REAL FM (εκπομπή Παπαδόπουλου – Σκουρή)
Ο Φ. Κρανιδιώτης κάλεσε, μεταξύ άλλων, τον κ. Σαμαρά να διοικήσει το κόμμα με μαχητές, ιδεολόγους του κόμματος και όχι με ντιντίδες. Αυτή η φράση προκάλεσε συζήτηση στο εσωτερικό της Ν.Δ. Μίλησε και για κάποιους που προσπαθούν να τον κοντύνουν επειδή τον θεωρούν απειλή και αναφέρθηκε σε κάποιον με το βαμμένο μαλλί και ασήμαντο εγώ.
Απαντά ο γραμματέας της ΝΔ Α. Λυκουρέντζος: Δεν θέλω να κάνω κανένα σχόλιο, όπως δεν οφείλω να κάνω σχόλιο σε οτιδήποτε γράφει ένας αρθρογράφος που φιλοξενείται στις εφημερίδες ή κάνει δηλώσεις…Συζητούμε αυτή την εποχή, αποφάσεις δεν έχουν ληφθεί.
ΝΕΤ 105,8
Φ. Κρανιδιώτης: Το κόμμα, νομίζω, έχει αλλάξει ριζικά. Και νομίζω ότι ο Πρόεδρος θα προχωρήσει και σε άλλες βαθύτερες τομές με τον τρόπο και τα πρόσωπα που εκείνος νομίζει. Τις αλλαγές τις επιβάλουν οι καιροί. Πιστεύω ότι θα επιλέξει ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούν να ακολουθήσουν το βηματισμό του. Σε κάθε δημόσια εμφάνιση του Προέδρου φαίνεται η πολύ μεγάλη δύναμη που εκπέμπουν οι ιδέες και οι απόψεις μας. Και αυτό θα σηματοδοτηθεί και με άλλα πρόσωπα, όπως ήδη σηματοδοτείται από τους στενούς συνεργάτες. Το κάθε τι επιδέχεται βελτίωση. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
Το τελευταίο μου άρθρο στο “antinews” είναι ένα άρθρο αρχών και αναφέρομαι στο διακομματικό φάσμα. Δεν εστιάζω στη Ν.Δ. ούτε αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτό το οποίο λέω είναι ότι υπάρχουν δύο τρόποι να ασκεί κανείς πολιτική: Ο ευθύς και ο τρόπος με τις διαρροές, τα παραπολιτικά κλπ. Αυτό εννοώ. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας εχέφρων άνθρωπος που θα διαφωνήσει ότι δεν είναι αυτός ο ενδεδειγμένος τρόπος να κάνεις πολιτική σε τόσο δύσκολους καιρούς. Χρειαζόμαστε περιεχόμενο και όχι συσκευασία και νομίζω ότι ο Αντ. Σαμαράς έχει δώσει πολύ περιεχόμενο στην πολιτική της Ν.Δ.  Έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στις αρχές, τις ιδέες και την κρίση του Αντ. Σαμαρά. Ήδη σήμερα, ένα χρόνο μετά, μιλάμε για μία καινούργια Ν.Δ. με πολύ μεγάλες αλλαγές, η οποία και γι’ αυτό κατάφερε να μειώσει τη διαφορά από τις 11 μονάδες στις 2. Πάντοτε χρειάζεται να βελτιωνόμαστε και προσωπικά και συλλογικά.
ΑΘΗΝΑ 9,84, ΚΟΥΡΤΑΚΗΣ-ΡΑΠΤΗΣ
Ο κ. Μηταράκης είναι εκ των στενών συνεργατών του κ. Α. Σαμαρά και θα αναβαθμιστεί όπως λένε. Εκ των στενών μυστικοσύμβουλιων του κ. Σαμαρά είναι και ο Φ. Κρανιδιώτης, που γνωρίζονται από τα παλιά. Επίσης είναι επικεφαλής του Δικτύου 21 και στενός φίλος του Χ. Λαζαρίδη, του λογογράφου του Α. Σαμαρά. Αυτοί είναι μια παρέα εθνικιστών, που έρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς ορίζοντες, οι μεν από την άκρα δεξιά, οι δε από την άκρα αριστερά και από όλη αυτή τη διαδρομή συγκράτησα μόνο τον εθνικισμό. Θεωρούν ότι η χώρα αυτή τη στιγμή διοικείται από τον Τσολάκογλου και τον κατοχικό στρατό των Γερμανών και του ΔΝΤ (γέλια). Και γενικά όλη αυτή η παρέα αν δε βάλει μυαλό, αν δε βάλει μυαλό μάλλον ο Πρόεδρος και τους απομακρύνει τους βλέπω να μπαίνουν όλοι μαζί σε κανένα…
Κυβέρνηση Τσολάκογλου, το έχουν γράψει.
Είσαι με τα καλά σου; Αυτοί πιστεύουν ότι η χώρα είναι υπό κατοχή.
Δεν φταίει μόνο αυτοί, φταίει και ο Παπανδρέου που λέει ότι η χώρα είναι σε πόλεμο.

Βήμα: Ο γαλάζιος εμφύλιος των «ντιντήδων»

Εσωκομματικές εντάσεις κυριαρχούν στη ΝΔ εν όψει του «ανασχηματισμού» που ετοιμάζει ο πρόεδρός της κ. Αντ. Σαμαράς, ενώ κεντρικά στελέχη του «Δικτύου 21» πυροδοτούν εκρήξεις, αφού προκρίνουν ως βασικό στοιχείο την «ιδεολογική καθαρότητα», προτιμώντας τους «ιδεολογικούς μαχητές» από τους… «ντιντήδες» , όπως λένε, τους οποίους όμως δεν προσδιορίζουν. … Είναι χαρακτηριστικό ότι ο επικεφαλής του «Δικτύου 21», ο δικηγόρος κ. Φ. Κρανιδιώτης, στέλεχος που διατηρεί καθημερινή επικοινωνία με κεντρικά στελέχη της Ρηγίλλης, τα οποία ανήκουν στον κύκλο των συνεργατών του προέδρου της ΝΔ, περιέγραψε το ιδεολογικό πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να γίνουν οι αλλαγές.
Οι απόψεις αυτές του κ. Κρανιδιώτη έχουν προκαλέσει ένταση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ και τον έφεραν στο επίκεντρο της αρνητικής κριτικής.
Το διαδικτυακό άρθρο (!!! Δεν ξέρει που δημοσιεύτηκε – χα χα χααααα) του κ. Κρανιδιώτη δημοσιεύθηκε την παραμονή τω Χριστουγέννων,…http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=375016
REAL FM
Μ. ΠΥΡΓΙΩΤΗ: Ετοιμάζεται ο ανασχηματισμός «στα σπλάχνα» της Ρηγίλλης, που θα είναι πια Συγγρού. Φαίνεται ότι πολλά πράγματα πολλούς εκνευρίζουν, πολλούς αναστατώνουν.Ο κ. Φ. Κρανιδιώτης για λίγες ψήφους δεν εξελέγη στην Κ.Ε. του κόμματος.
Κ. ΜΑΚΡΗ: Ο κ. Κρανιδιώτης είναι στέλεχος πολύ κοντά στον κ. Σαμαρά.

Φ. ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ: Αυθαίρετα ορισμένα συμπεράσματά σας. Να μη βάζετε λόγια που δεν έχω πει.Πιστεύω στις πράξεις και στις ιδέες και όχι στη συσκευασία. Είναι μη αποτελεσματικός ο εστιασμός στο να είμαστε αρεστοί σ’ όλους δεν έχει «περπατήσει». Ο Αντ. Σαμαράς έχει ξαναδώσει ιδεολογικό περιεχόμενο στον αγώνα της Ν.Δ. στο λόγο και τις πράξεις της. Δεν έχω καμία ένσταση. Το άρθρο μου αφορά πολιτικές συμπεριφορές, αφορά το διακομματικό φάσμα. Έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στην κρίση του Προέδρου και στις επιλογές του. Ουδέποτε έχω συζητήσει μαζί του για πρόσωπα και δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ. Ο Π. Παναγιωτόπουλος είναι πολλά χρόνια φίλος και ξαναλέω δεν αναφερόμουν σ’ εκείνο ούτε και στον κ. Σπηλιωτόπουλο. Δεν έχω ακούσει κανέναν να καταλογίζει «σκληρό πυρήνα» στον Αντ. Σαμαρά. Πιστεύω στη σύνδεση και στην ενότητα. (αναφέρει τον κ. Χατζηδάκη, ο οποίος είχε άλλη επιλογή στον αγώνα για την προεδρία, είναι, όμως, ένα άξιο στέλεχος, ο οποίος έχει κερδίσει δικαιωματικά τη θέση του στην πρώτη γραμμή που εγώ ως απλό μέλος του κόμματος, το αναγνωρίζω και το υποστηρίζω. Υπάρχει συναίνεση. Δεν κάνουμε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Σε ό,τι βοηθάει την πατρίδα θα είμαστε μαζί.Μεσαίος χώρος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Ήταν ένα εφεύρημα το οποίο δεν περπάτησε και οδήγησε την παράταξη εκεί που την οδήγησε. Θα έλεγα ότι με τον κ. Λούλη το μόνο κοινό που υπάρχει είναι ότι ανήκουμε στο ανθρώπινο είδος.

Κ. ΜΑΚΡΗ: Υποθέτω- και μάλλον βάσιμα- ότι ήταν περισσότερες οι αντιδράσεις (εννοεί στη Ν.Δ.) για το άρθρο του.

Μ. ΠΥΡΓΙΩΤΗ: Ο κ. Γιακουμάτος, νομίζω, είχε θέσει θέμα.

Κ. ΜΑΚΡΗ: Είχε θέσει θέμα για το “antinews” σαν blog.

Αγαπητοί φίλοι, Φάκτορα και Φαήλο, καταρχάς, συγχαρητήρια! Ενοχλήσαμε και ενοχλούμε το σάπιο κατεστημένο αυτής της χώρας και αυτό είναι μια τεράστια επιτυχία όλων μας, ειδικά του Φαήλου, που είναι και επώνυμος (κανονικός, όχι σαν και… εμένα, που είναι το nick μου). Λογικό είναι τώρα να δεχτούμε επιθέσεις.

Όμως όλοι αυτοί κάνουν ένα τεράστιο λάθος. Πρώτον, οι αντιδράσεις αυτές προέρχονται από τα σπλάχνα της κοινωνίας. Δεν είναι το antinews και δεν είναι κανένας Φαήλος που τις δημιουργεί ή που τις μεθοδεύει. Όλο το Ίντερνετ βράζει εναντίον των σφουγγοκωλάριων της εγχώριας ολιγαρχίας και του ξένου παράγοντα που κάνει κουμάντο στα κόμματα εξουσίας και ειδικά στη ΝΔ (σε επίπεδο στελεχών, περισσότερο ίσως στη ΝΔ, παρά στο ΠΑΣΟΚ). Και όταν λέμε “όλο το Ίντερνετ”, εννοούμε όλη την κοινωνία που αρνείται να αποδεχτεί για γνώμη της τη γνώμη που πλασάρει η εγχώρια ολιγαρχία και ο ξένος παράγοντας μέσω της τηλεόρασης.

Όλα αυτά δείχνουν και κάτι άλλο: Τον τρόμο όλων αυτών των σφουγγοκωλάριων μήπως τυχόν και ο Σαμαράς κάνει πράξη την εξαγγελία να τα αλλάξει όλα και τους πάρει και αυτούς (αναγκαστικά…) η μπάλα, μια που επί τόσα χρόνια, όσο εμείς κρατούσαμε αντίσταση για εθνικά θέματα (είδατε ρε τι εθνικιστές που είμαστε…), για θρησκευτικά θέματα, για κοινωνικά θέματα, ενάντια στην ισοπέδωση που θέλησε να επιβάλλει το εγχώριο σύστημα εξουσίας από το 1996 και μετά, αυτοί κοιτούσαν να επωφεληθούν από το χρήμα που έρρεε άφθονο προς τους υπηρέτες του συστήματος εξουσίας, προς όσους δηλαδή “προστάτευαν”, είτε ως δημοσιογράφοι, είτε ως πολιτικοί, αυτούς που επέπεσαν ως σαρκοβόρα πτηνά πάνω στο ζωντανό ακόμη σώμα της ελληνικής κοινωνίας.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι, τελικά, τι θα κάνει ο Σαμαράς. Αν κατάλαβε γιατί εξελέγη, αν κατάλαβε πώς εξελέγη, αν κατάλαβε ποιοι είναι οι φυσικοί του σύμμαχοι και οι φυσικοί του εχθροί. Σε τελική ανάλυση, εμείς είμαστε και θα είμαστε απλοί ιδεολόγοι, απλοί μαχητές του σωστού, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας μας, και σε αυτή τη διεργασία, σε αυτή τη μάχη, όσοι αντιμάχονται το σωστό για να προωθήσει ο καθένας την ιδιοτέλειά του (από την καρέκλα του μέχρι τη μάσα του), είναι ο εχθρός. Με ή χωρίς το Σαμαρά μαζί μας (σαφώς και προτιμούμε με, αλλά δεν έχει τόση σημασία), εμείς την ίδια μάχη θα δίνουμε. Και μια μέρα θα την κερδίσουμε. Να είναι σίγουροι.

Όσο για τη δική τους τύχη, οι απίθανοι αυτοί τύπου που γελούν όταν λέμε το προφανές ότι η χώρα είναι υπό κατοχή, ας θυμηθούν και τα λόγια του ψαλμωδού από τώρα, για να τα έχουν υπόψη τους όταν θα έρθει και η ώρα της δικής τους αποχώρησης από το προσκήνιο:

“Είδον τον ασεβή υπερυψούμενον και επαιρόμενον ως τας κέδρους του Λιβάνου και παρήλθαν και ιδού ουκ ην και εζήτησα αυτόν και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού” (Ψαλμ. λστ’, 35-36). Δηλαδή είδα τον ασεβή να ακμάζει, να υπερυψώνεται πανίσχυρος και να απλώνει την επιρροή του σαν τις κέδρους του Λιβάνου. Και όταν ξαναπέρασα απ’ εκεί και τον ζήτησα, δεν βρήκα ούτε αυτόν, ούτε και τον τόπο που ήταν στηριγμένος κι υψωμένος.

Ο Σαμαράς ως πραγματικός αρχηγός του κόμματος που εκλέχθηκε για να εκπροσωπεί το σύνολο της ΝΔ έκανε κατά την γνώμη μου δύο αντρίκια πράγματα:
α) Πράγματι πήρε σφουγγάρι και διέγραψε τις βαριές κουβέντες που είχαν λεχθεί σε βάρος του.
β) Εδωσε ρόλο στην συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών προσπαθώντας να δώσει σε όλους ευκαιρίες να αποδείξουν τις ικανοτητές τους ώστε να είναι δίκαιος όταν θα τους κρίνει.
Γιατί τον πραγματικό ηγέτη δύο πράγματα πρέπει να τον χαρακτηρίζουν.
Δικαιοσύνη προς όλους και μεγαλοψυχία προς τους αντιπάλους αρκεί η τελευταία να μην λαμβάνεται ως αδυναμία.
Από πέρυσι τον Νοέμβριο έγιναν πολλά σε πολιτικό επίπεδο και πλέον ο Σαμαράς έχει εικόνα για τους πάντες και έχει έρθει η ώρα της κρίσεως αφού πλέον θα αποφασίσει οριστικά με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αποφασίσει.
Προφανώς κάποιοι υπερτιμημένοι πρίγκιπες της παράταξης που είναι έξω από τους σχεδιασμούς του αρχηγού και αδυνατώντας για μια ακόμη φορά να αποδεχθούν την νέα κατάσταση που ισχύει στην ΝΔ και την επέβαλε ο κόσμος και όχι ο Σαμαράς (ο τελευταίος είναι εντολοδόχος των 800.000 που ψήφισαν) είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν ως αντίδραση το γνωστό παιχνίδι της εσωστρέφειας
δίνοντας οξυγόνο στο Πασόκ και στους πρόθυμους.
Η απάντηση της ηγεσίας κατά την γνώμη μου μέσα από την αρθογραφία Κρανιδιώτη και λοιπών είναι σαφής.
Κάποιοι ή πρέπει να κόψουν τα κορδελάκια και τις πλακίτσες και να σοβαρευτούν ή θα πάει επιτέλους η παράταξη σε ένα ιδεολογικό και προσωπικό ξεκαθάρισμα για να ασχοληθεί απερίσπαστη με τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Η παραλία που ονομάζονταν ΝΔ και ήταν για χαβαλέ και ηλιοθεραπεία τελείωσε.
Θεωρώ ότι ο Σαμαράς έχει πάρει τις αποφάσεις του που είναι προς την κατεύθυνση της ρήξης με τα καρκινώματα του παρελθόντος.
Ελπίζω κάποιοι να μην πάνε και πάλι ξεβράκωτοι στον πόλεμο όπως στον περσινό Νοέμβριο που τις επιλογές τους δεν τις ακολούθησαν ούτε οι συνεργάτες τους.
Προσδεθείτε και απολαύστε το επιτέλους ξεκινάει το ματς.

ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ....ΣΕ ΟΛΑ...

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΔΩ...

http://www.antinews.gr/?p=77883&utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+AntiWeblog+%28ANTI+WEBLOG%29

ΠΑΣΟΚ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ,ενωμένο …εβραϊκό !!

Το παρόν άρθρο το βρήκαμε στο berlin-athen.eu . Δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι 100% ακριβές. Επειδή όμως πιστεύουμε στο “Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε” το δημοσιεύουμε και όποιος ενδιαφέρεται ας το ψάξει περισσότερο

Το ΠΑΣΟΚ,
που επί τριάντα χρόνια “δουλεύει” έναν ολόκληρο λαό,
δεν είναι ούτε “πράσινο” ούτε ελληνικό.

Το ΠΑΣΟΚ,
που έχει παγιδεύσει στους μηχανισμούς του μερικούς από τους πιο άξιους Έλληνες,
είναι “μπλε” και εβραϊκό.

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ,
ενωμένο …εβραϊκό !!

Ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ είναι ο Εβραίος Ανδρέας Παπανδρέου. Το εγκαταλειμμένο παιδί ενός γνωστού “μπερμπάντη” αστού της προπολεμικής Αθήνας, ο οποίος εγκατέλειψε την Εβραία σύζυγό του

http://pages.interlog.com/~mineykok/home.html

ελάχιστο χρόνο μετά το γάμο τους.

 http://deltio11.blogspot.com/2010/07/o.html

Αυτός ο μικρός Εβραίος, που μεγάλωσε μέσα σε ένα αμιγώς εβραϊκό περιβάλλον, χωρίς την παραμικρή επαφή με τον πατέρα του, εμφανίστηκε στη συνέχεια σαν “κληρονόμος” του ονόματός του και “συνεχιστής” του έργου του. Μη έχοντας καμία φυσική, πνευματική, ιδεολογική, πολιτική ή πολιτισμική σχέση με τον άγνωστο πατέρα του, στην πραγματικότητα “έκλεψε” το επίθετό του, για να πραγματοποιήσει με ασφάλεια το δικό του έργο, που ήταν τελείως διαφορετικό.

Μιλάμε απερίφραστα για “κλοπή”, γιατί είναι βέβαιον ότι ο μικρός Εβραίος μεγάλωσε με το μίσος των Εβραίων Μινέικο εναντίον του Έλληνα Παπανδρέου. Ένα μίσος όμως, που δεν τους απέτρεψε από το να διεκδικήσουν το όνομά του ως κληρονομιά. Ένα μίσος, που τους έστρεψε εναντίον του άλλου γιου του “Γέρου”, τον οποίο τον αντιλαμβάνονταν ως σφετεριστή της ίδιας κληρονομιάς.

Αυτό δεν είναι κάτι το παράξενο για τους Εβραίους. Αν ψάξει κανείς στην “ηρωική” ιστορία τους, θα το δει να συμβαίνει ως πρακτική από τις εποχές που περιγράφει η Βίβλος. Είναι σύνηθες για τους Εβραίους να “κλέβουν” σπέρμα ισχυρών ανθρώπων, για να “κατασκευάζουν” μόνοι τους τούς διαδόχους τους. Επενδύουν στην “κατασκευή” διαδόχων, για να έχουν φυσική συγγένεια με τα θύματά τους. Εξοντώνουν, διαβάλουν ή αποτρελαίνουν τους ανταγωνιστές τους, για να είναι οι μοναδικοί φυσικοί διάδοχοι αυτού που τους συμφέρει. Είναι σύνηθες για τους δειλούς Εβραίους να τρυπώνουν μ’ αυτόν τον τρόπο στα ανώτερα στρώματα των κοινωνιών που τους φιλοξενούν.

Είναι σύνηθες γι’ αυτούς να διατηρούν την εβραϊκή “καθαρότητά” τους από την πλευρά της μητέρας τους και να εκδηλώνουν αρπακτικότητα, εκμεταλλευόμενοι τη διαφορετική ιδιότητα του πατέρα. Από εκεί και πέρα η μεθοδολογία είναι γνωστή. “Περιμένουν” ήσυχα τον θάνατο του ισχυρού, για να εμφανίσουν τον “φυσικό” διάδοχό του, ο οποίος βέβαια είναι ο “δικός” τους άνθρωπος. “Περιμένουν” τον θάνατο του ισχυρού, για να “καθαρίσουν” το περιβάλλον των ετεροθαλών σφετεριστών χωρίς αντιδράσεις. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι μεγαλύτεροι “στρατηγοί” στην εβραϊκή ιστορία είναι είτε δούλοι ισχυρών είτε πόρνες. Αυτοί τους δίνουν τις μεγάλες “νίκες” και αυτοί τους προστατεύουν από την καταστροφή.

Μέσα από τέτοιου είδους σκοτεινά εβραϊκά “μονοπάτια” ξεκίνησε την πορεία του και ο Παπανδρέου. Ως γνήσιος Εβραίος μυήθηκε πολύ νωρίς στην εβραϊκή συνωμοτική λογική, γιατί αυτό τον συνέφερε. Δεν θέλησε ν’ αγωνιστεί και να προχωρήσει με βάση τις δικές του δυνάμεις. Θέλησε τη “βοήθεια” αυτών που συνήθως βοηθάνε τους Εβραίους για να “πετύχουν”. Αυτών που σε βοηθούν, με αντάλλαγμα να σε κάνουν δούλο των δικών τους επιθυμιών και σχεδίων. Σ’ όλη του τη ζωή χρησιμοποιούσε εβραϊκά “δεκανίκια” προκειμένου να πραγματοποιήσει τους στόχους του, είτε αυτοί ήταν μεγάλοι είτε μικροί. Αυτά όλα δεν προκύπτουν ως συμπεράσματα μέσα από κάποιες απόρρητες πληροφορίες που κατέχει ο γράφων. Αυτά προκύπτουν από την κοινή λογική. Βλέπεις τα αποτελέσματα και καταλαβαίνεις τι προηγήθηκε. Όταν μέσα στο κατακαλόκαιρο βλέπεις ένα ποτάμι και έναν βρεγμένο, δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια για να καταλάβεις κάποια πράγματα.

Κάτι τέτοιο συνέβαινε στη ζωή του μονίμως “βρεγμένου” Ανδρέα. Ακόμα και χωρίς κανένα στοιχείο είσαι βέβαιος ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε με το άτομό του. Όταν οι άλλοι έμπαιναν φυλακή για τις επιλογές τους, ο Ανδρέας εξασφάλιζε ατιμωρησία. Αυτό δεν γίνεται χωρίς “δεκανίκια”. Όταν οι άλλοι σκόρπιζαν τις ζωές τους στα ξερονήσια, εξαιτίας των νεανικών τους επιλογών, ο Ανδρέας έπαιρνε βίζες για το αμερικανικό “όνειρο”. Τα βήματά του σχεδόν στο σύνολό τους ήταν προφανέστατα υπό την καθοδήγηση και τη χρηματοδότηση των Εβραίων. Τίποτε από αυτά που “πέτυχε” ο Παπανδρέου στη ζωή του δεν μπορεί να γίνει χωρίς κάποια “άνωθεν” προστασία και βέβαια χρηματοδότηση. Αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει εμάς είναι να δούμε πώς “ανταπόδωσε” τις εξυπηρετήσεις που δέχθηκε και πόσο αυτές οι “ανταποδώσεις” κόστισαν στον ελληνικό λαό.

Η πορεία του είναι ευρέως γνωστή, έστω κι αν δεν έχει αξιολογηθεί μέχρι τώρα στη σωστή της βάση. Ως “θείο βρέφος” ξεκίνησε τα “θαύματά” του από νωρίς. Ο “κόκκινος” και φτωχός Ανδρέας της προπολεμικής περιόδου “κατόρθωσε” να σπουδάσει στις φασιστικές και πανά¬κριβες ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ, που εκείνη την εποχή δεν έδιναν βίζα σε κάποιον και μόνον με την πληροφορία ότι αυτός κάπου, κάποτε, χαιρέτησε έναν κομμουνιστή. Στις ΗΠΑ, που δεν δέχονταν κανέναν και μόνο με την υπόνοια ότι θα μπορούσε να έχει φιλοκομμουνιστικές απόψεις. Το “θαύμα” όμως δεν σταματάει εδώ. Ακόμα και στον οικονομικό τομέα δεν είχε πρόβλημα ο μικρός “θαυματοποιός”. Ο Εβραίος γιος της “φτωχής” Μινέικο και του φυλακι¬σμένου και άρα άνεργου εκείνη την εποχή πατέρα του, “κατόρθωσε” κι εξασφάλισε τους πόρους που απαιτούσαν οι σπουδές του. Σπουδές βέβαια όχι όπου κι όπου, αλλά στο πανάκριβο για τους κοινούς θνητούς Χάρβαρντ. Στο Χάρβαρντ, που φοβάσαι ακόμα και να προφέρεις το όνομά του, μήπως και σου ζητήσουν χρήματα από πνευματικά δικαιώματα.

Η συνέχεια είναι εξίσου εντυπωσιακή και παράξενη. Ο “κόκκινος” Ανδρέας και μετέπειτα θαυμαστής του αλβανικού μοντέλου, κατόρθωσε να γίνει αμερικανός πολίτης και μάλιστα να υπηρετήσει τη θητεία του σε “βυσματική” και άκαπνη θέση του αμερικανικού ναυτικού. Όταν τα παιδιά των πραγματικών Αμερικανών σκοτώνονταν στα διάφορα μέτωπα του πολέμου, ο “κόκκινος” εμιγκράντης κουβαλούσε τις “πάπιες” του ναυτικού. Μετά την “επική” στρατιωτική του καριέρα, διακρίθηκε στις ΗΠΑ και ως πολίτης. Ο “Έλληνας” Ανδρέας και “φίλος” των Παλαιστινίων κατόρθωσε και έγινε καθηγητής στο πιο εβραιοκρατούμενο πανεπιστήμιο του κόσμου. Στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Στο πανεπιστήμιο, που, αν δεν είσαι Εβραίος ή φανατικός φιλοεβραίος, ούτε καφέ στο κυλικείο του δεν μπορείς να πας να πιεις.

Όμως, προφανώς ο στόχος του Ανδρέα δεν ήταν η διάκρισή του στις ΗΠΑ. Οι Εβραίοι “επένδυσαν” σ’ αυτόν, για να ελέγξουν την Ελλάδα. Επένδυσαν σ’ αυτόν, γιατί είχε “κληρονομήσει” ένα όνομα “κλειδί” για την ελληνική πολιτική σκηνή. Επένδυσαν στον μοναδικό κληρονόμο του “Γέρου”, εφόσον κατά “τύχη” ο έτερος συγκληρονόμος του ιδίου ονόματος ήταν λιγάκι “λωλός”. Ο Ανδρέας ήταν η μεγάλη ευκαιρία των Εβραίων να εγκατασταθούν μόνιμα στην κορυφή της ελληνικής κοινωνίας. Εκεί επένδυσαν. Αυτό αποδεικνύεται και μέσα από το βιβλίο ενός πρώην συνεργάτη και εξ απορρήτων του Ανδρέα. Αυτός μας λέει -χωρίς να τον διαψεύδει κανένας- ότι το ΠΑΚ και μετέπειτα ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την πορεία του με χρηματοδότηση των Εβραίων της Νέας Υόρκης. Αυτό σημαίνει ότι ο μόνιμος στόχος όλων ήταν η επιστροφή του Ανδρέα στην Ελλάδα.

http://www.knossopolis.gr/2010-09-08-21-43-18/174--rockefeller.html

Η αμερικανική “καριέρα” του προφανώς ήταν οι λαμπερές “χάντρες”, για να εντυπωσια¬στούν οι ιθαγενείς της πατρίδας του. Μ’ αυτόν τον σκοπό γίνονταν όλα τα “θαυμαστά” στην άλλη άκρη του ωκεανού. Ο δειλός Ανδρέας, χάρη στα εβραιοκρατούμενα αμερικανικά ΜΜΕ, εμφανίστηκε σαν ο γενναίος Έλληνας, που θα έσωζε την πατρίδα του. Υπό τη μόνιμη σκηνο¬θεσία του επίσης Εβραίου Ντασέν “ξιφουλκούσε” εκ του ασφαλούς εναντίον της Χούντας.

 

Ο δειλός των δειλών. Γέλασαν μαζί του οι ασφαλίτες του Μεταξά και γέλασαν μαζί του και οι συνάδερφοί τους του Παπαδόπουλου. Ακόμα γελάνε, όταν θυμούνται τον κλαψιάρη, που ήταν έτοιμος να προδώσει τον οποιονδήποτε και να ομολογήσει το οτιδήποτε.

http://agp.archeio.gr/media.php?id=25&page=ap_cv&lang=gr

Αυτός ο “γενναίος” άνθρωπος διαμόρφωσε το “αντιδραστικό” προφίλ του σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή για τη διεθνή πολιτική σκηνή. Στην εποχή που στις ΗΠΑ “μεσουρανούσε” το κτήνος που λέγεται Κίσινγκερ και ήταν επίσης Εβραίος. Σε μια εποχή, που από το γραφείο τού κτήνους έφευγαν εντολές για πολιτικές δολοφονίες τύπου Αλιέντε ή για γενοκτονίες τύπου Ανατολικού Τιμόρ, ο Ανδρέας έπαιζε “παιχνιδάκια”. Μέσα στην “αυλή” των Αμερικανών που τον τάιζαν, ο Ανδρέας παρίστανε τον “αντιαμερικανό”. Αυτός, που φοβόταν την αστεία Χούντα των συν¬ταγματαρχών, έβγαζε “γλώσσα” στο πραγματικά φασιστικό κι επικίνδυνο θηρίο της Ουάσιγκτον.
Επί μακαρθισμού ο ένας ο Αμερικανός φοβόταν τον άλλο και ο “γενναίος” Ανδρέας σχεδίαζε “τρίτους δρόμους” και υμνούσε τον αντιιμπεριαλισμό των “αδέσμευτων”. Ο Κίσινγκερ δεν εμπιστευόταν και παρακολουθούσε τους ίδιους τους συνεργάτες του και του “ξέφυγε” ένας φλύαρος ομοεθνής του, που ελάχιστο καιρό μετά κέρδισε την εξουσία στην Ελλάδα με το σύνθημα “φονιάδες των λαών Αμερικάνοι”. Όλα αυτά μόνον μία λογική εξήγηση έχουν. Ήταν ένα θέατρο, που κάποιοι το είχαν “στήσει” με πολύ έξυπνο τρόπο. Τίποτε από αυτά που βλέπαμε δεν ήταν πραγματικό. Κάποιοι τα δημιουργούσαν και τα πρόσφεραν προς “κατανάλωση” στους Έλληνες. Ο Ανδρέας ήταν “τροφή” για τους ιθαγενείς και όχι για τον υπόλοιπο κόσμο.
Μόλις το “προϊόν” πήρε την επιθυμητή “γυαλάδα” του, το έστειλαν στην Ελλάδα. Ο έλεγχος της Ελλάδας εκείνη την εποχή ήταν ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα τόσο των Εβραίων όσο και των Αμερικανών. Γιατί; Γιατί η Ελλάδα στις δεκαετίες του 60 και του 70 είχε μια ανέλπιστη τύχη. Εξαιτίας της υπανάπτυξής της και της γειτνίασής της με τις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές, είχε αρχίσει ν’ αναπτύσσεται βιομηχανικά. Το χαμηλό κόστος παραγωγής και η μικρή απόστασή της από τη Δύση την έκαναν τον “παράδεισο” των επενδύσεων. Πού βρισκόταν ο κίνδυνος; Η εκβιομηχάνισή της θα την μετέτρεπε σε ένα ισχυρό κεφαλαιοκρατικό κράτος, που δεν θα ελεγχόταν εύκολα. Ένα κράτος με μεγάλη “αδράνεια” στους υπερεθνικούς σχεδιασμούς του δυτικού καπιταλιστικού συστήματος.

Ο έλεγχος της Ελλάδας ήταν ζωτικής σημασίας τόσο για τα αμερικανικά όσο και για τα εβραϊκά συμφέροντα. Οι Αμερικανοί θεωρούσαν την Ελλάδα ως το προκεχωρημένο “φυλάκιο” του χριστιανικού καπιταλισμού στην νοτιοανατολική Ευρώπη. Η εσχατιά του καπιταλισμού δίπλα στον κομμουνισμό και η εσχατιά του χριστιανισμού δίπλα στο Ισλάμ. Ήταν το “φράγμα” που εμπόδιζε τον κομμουνισμό να βρει διέξοδο στη Μεσόγειο. Ήταν το “μπαλκόνι” της Δύσης στην ισλαμική Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα έλεγχε την Κρήτη και την Κύπρο, που ήταν τα σταθερά “αεροπλανοφόρα” των Αμερικανών και τα οποία τους επέτρεπαν τον απόλυτο έλεγχο της Μέσης Ανατολής. Σ’ αυτό το σημείο εμπλέκονταν και τα συμφέροντα των Εβραίων. Ο έλεγχος αυτών των νησιών επηρέαζε την ασφάλεια του ίδιου του Ισραήλ. Χωρίς αυτά τα νησιά το Ισραήλ “απομακρυνόταν” ακόμα πιο πολύ από τους προστάτες του.

Όλα αυτά η εκβιομηχάνιση της Ελλάδας τα έθετε σε κίνδυνο. Η “νεογέννητη” εργατική της τάξη θα οδηγούνταν σε μια χειραφέτηση, που θα την έκαναν δύσκολη στον έλεγχό της. Αυτή η τάξη με τα έντονα -σύμφωνα με τους Αμερικανούς- αριστερά χαρακτηριστικά, θα ήταν δυνατόν να τους απειλήσει. Έχοντας ακόμα νωπές τις εμφυλιοπολεμικές μνήμες, θα ήταν εύκολο ν’ αποκτήσει εχθρικά γι’ αυτούς χαρακτηριστικά. Όλοι στην Ελλάδα γνώριζαν ποιοι προκάλεσαν τον εμφύλιο. Όλοι γνώριζαν τον ρόλο των Άγγλων. Αν σ’ αυτό προστεθεί και η γνώση των Ελλήνων στα όσα αφορούσαν και τη Χούντα, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η θέση των Αγγλοαμερικανών στην Ελλάδα δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή. Μια ισχυρή Ελλάδα με έντονο αντιαμερικανισμό ήταν εφιάλτης γι’ αυτούς. Η έκφραση αυτού του εφιάλτη ήταν η ελληνική εργατική τάξη.
Με τον Παπανδρέου αυτήν την τάξη θέλησαν να ελέγξουν, πολύ πριν αυτή γίνει επικίνδυνη. Πώς θα γινόταν αυτό; Με την έντονη αστικοποίησή της. Ο Παπανδρέου θα έδινε προνόμια στους αστούς, ώστε να “καπελωθεί” η εργατική τάξη πολύ πριν αυτή γίνει επικίνδυνη. Ο Παπανδρέου θα διεύρυνε και θα πριμοδοτούσε τον δημόσιο τομέα, για ν’ αποκτήσει την αντεργατική ασπίδα των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Παπανδρέου θα “άνοιγε” τα Πανεπιστήμια, για ν’ αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ εργατών και αστών. Ήθελε να δημιουρ¬γήσει ένα ανθρώπινο δυναμικό, που θα τον ευγνωμονούσε και ταυτόχρονα θα τον είχε απόλυτη ανάγκη προκειμένου να επιβιώσει. Ένα δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθος της χώρας μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό, που δεν θα μπορούσε χωρίς την κρατική “βοήθεια” να απορροφηθεί από την ελληνική οικονομία.

Ακόμα και οι μεγάλες “κοινωνικοποιήσεις” των πρώην μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων αυτόν τον στόχο υπηρετούσαν. Να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά της ελληνικής εργατικής τάξης. Να μετατρέψουν τους εργάτες σε ημιδημόσιους υπάλληλους, των οποίων η νοοτροπία θα ήταν διαφορετική από αυτήν των αυθεντικών εργατών. Το αποτέλεσμα; Το σημερινό άθλιο γυφτοαστικό ελληνικό κράτος. Το κράτος της πλάκας, που “σέρνεται” πίσω από τον κάθε ισχυρό. Το κράτος της πλάκας, όπου όλοι αναζητούν το βόλεμα του αστού. Το βόλεμα αυτού που δεν θέλει να δουλεύει, γιατί “υπηρετεί”. Το βόλεμα αυτού που θα “υπηρετήσει” ακόμα και τον διάβολο, αν αυτός τον πληρώσει παραπάνω. Έτσι η Ελλάδα έγινε σταδιακά το κράτος όπου κυρίαρχοι της οικονομίας έγιναν οι έμποροι και όχι οι παραγωγοί. Κυρίαρχοι μη-κεφαλαιο¬κράτες της κοινωνίας έγιναν οι “μορφωμένοι” σερβιτόροι και οι “βίζιτες” των ΙΕΚ “επάργυρη χτένα” και όχι οι εργάτες και οι εργάτριες.
Αυτό ήταν το ζητούμενο από τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές και βέβαια τους Εβραίους έμπορους. Γι’ αυτό “γυάλιζαν” τον Παπανδρέου πριν τον στείλουν στην αποστολή του. Μια αποστολή που είχε ήδη αρχίσει να διευκολύνεται από τρομερές “συμπτώσεις”. “Συμπτώσεις”, όπως για παράδειγμα αυτήν της “εξέγερσης” του Πολυτεχνείου. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν αυθόρμητη και όχι υποκινούμενη από ξένες δυνάμεις, τίποτε δεν είναι καθαρό στην ανάλυσή της. Σε μια περίοδο που η Χούντα καταρρέει από φυσικά αίτια -λόγω της διαρκούς αντίδρασης και βέβαια της οικονομικής προόδου του ελληνικού λαού- κάποιοι γίνονται ήρωες ανατροπείς της μέσα σε λίγες μέρες. Μέσα σε λίγες μέρες ξεχάστηκαν αγωνιστές που βασανίζονταν μια ζωή για τη δημοκρατία κι αναγορεύτηκαν σε ήρωες άνθρωποι που δεν πρόλαβαν να φάνε ούτε ένα ολόκληρο σάντουιτς μέσα στο Πολυτεχνείο.

Ξεχάστηκαν πραγματικοί ήρωες της ατομικής δράσης και της ατομικής ευθύνης -που είναι το πιο δύσκολο- και εμφανίστηκαν “νεοήρωες” της “μέθης” του όχλου και των συλλογικών ευθυνών. Ξεχάστηκαν κοινωνικοί ήρωες που μπαινόβγαιναν μια ζωή στις φυλακές και εμφανίστηκαν “νεοήρωες” της μιας “τρελής βραδιάς”. “Ήρωες”, που δεν είχαν να πουν τίποτε απολύτως όχι για τους αγώνες τους, αλλά ούτε για τα ίδια τα κοινωνικά προβλήματα. Τι ήταν όλοι αυτοί οι νεοεμφανιζόμενοι στο προσκήνιο; Φτωχοί αστοί, που απεχθάνονταν την εργασία και είχαν ανάγκη το βόλεμα του “υπηρέτη”. Φτωχοί αστοί, που είχαν συγκρουόμενα συμφέροντα με τους εργάτες. Φτωχοί αστοί, που ήθελαν να μετατρέψουν το ταπεινό “πτυχιάκι” τους σε χρυσοφόρο ορυχείο. Φτωχοί αστοί, που ήθελαν να ζήσουν πλούσιοι, εξαργυρώνοντας μόνιμα το …”εδώ πολυτεχνείο”.

Τα “φώτα” της δημοσιότητας κατά “σύμπτωση” πέφτουν πάνω σ’ αυτούς που συνέφερε τους ιμπεριαλιστές να ευνοηθούν και σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν καμία τύχη απέναντι στους σκληρούς συνδικαλιστές εργάτες. Δεν θα είχαν τύχη τα εικοσάχρονα φοιτητάκια απέναντι σε σκληρούς εργάτες. Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου πηγαινοέρχονταν στην αμερικανική πρεσβεία, ήταν μεγάλη η “τύχη” των αστών. Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι γύρω από το Πολυτεχνείο ήταν ακροβολισμένοι πράκτορες της Μοσάντ, ήταν μεγάλη η “τύχη” των αστών. Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τις φήμες ότι το περίφημο ολλανδικό τηλεοπτικό συνεργείο, που αποθανάτισε τον ηρωισμό των φοιτητών, ήταν εγκατεστημένο ημέρες πριν συμβεί η “εξέγερση” και ήταν εβραϊκών συμφερόντων, ήταν μεγάλη η “τύχη” των αστών.

Τα πάντα ήταν έτοιμα. “Ήρωες” υπήρχαν και ο Παπανδρέου ήξερε ποιους θα ευνοούσε κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα. “Ολοκαύτωμα” υπήρχε και άρα υπήρχε και δικαιολογία για την εύνοια. Επίσης υπήρχαν και ψευδοήρωες και ο Παπανδρέου ήξερε με ποιους θα γίνει “κολλητός”, προκειμένου να υπερασπιστούν από κοινού τα κοινά “αντιστασιακά” τους συμφέροντα. Όλα αυτά με βάση τη λογική δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς “άνωθεν” βοήθεια. Ακόμα θα έτρωγαν μπουνιές και κλωτσιές οι εικοσάχρονοι “ήρωες”, αν επιχειρούσαν να “καπελώσουν” από μόνοι τους το εργατικό κίνημα. Το είδαμε όμως κι αυτό να συμβαίνει.
Από εκεί και πέρα τα πράγματα στην “πορεία” του Παπανδρέου προς την εξουσία γίνονται ακόμα πιο μυστηριώδη κι επικίνδυνα. Ο Εβραίος “σωτήρας” δεν ήταν μόνον “θαυματοποιός”, αλλά και “τυχερός”. Κάποιοι υπέρ του δέοντος βολικοί θάνατοι άνοιξαν διάπλατα τον “δρόμο” του Ανδρέα.

 

Σκοτώνεται σε ένα μυστήριο αυτοκινητικό “δυστύχημα” ο Αλέκος Παναγούλης. Ένας πραγματικά γενναίος Έλληνας, που δεν είχε σχέση με τους “νεοήρωες” της μιας βραδιάς του Πολυτεχνείου. Ένας γενναίος άντρας, που θα μπορούσε να ηγηθεί του προοδευτικού εργατικού χώρου στα χρόνια που θ’ ακολουθούσαν την πτώση της Χούντας. Ένας γενναίος άντρας, τον οποίο μισούσε ο Ανδρέας και ο οποίος σίγουρα θα ήταν εμπόδιο για έναν εισαγόμενο και κοινώς γνωστό δειλό, που θα “πουλούσε” γενναιότητα στους ιθαγενείς με αντάλλαγμα την εξουσία. Έναν δειλό, που μέχρι τότε έκανε “αντίσταση” στα ξενοδοχεία της Δύσης χάρη στα χρήματα των αφελών. Ένα δειλό σεξομανή, που προήγαγε συντρόφισσες ανάλογα με το πώς εξέφραζαν τον “θαυμασμό” τους προς το άτομό του.

Το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο υποδιοικητής των ΜΑΤ Π.Πέτρου και ο οδηγός του Σ.Σταμούλης (1980)

 

ίδιο βολικός θάνατος για την εξέλιξη της καριέρας του ήταν και ο θάνατος του αστυνομικού Παντελή Πέτρου. Τον βόλεψε τα μέγιστα η εκτέλεση του υπαρχηγού των ΜΑΤ, υποτίθεται από τη 17 Νοέμβρη. Γιατί τον βόλεψε; Γιατί σε μια εποχή που τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία ήταν σχετικά ήρεμα -και μέσα σε ένα πνεύμα συμφιλίωσης- κάποιοι εξαγρίωσαν την αστυνομία, ενεργοποιώντας τα πιο άγρια ένστικτά της. Πολύ βολικό για κάποιον που στη συνέχεια κέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα …”ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”. Τα ένστικτα της αστυνομίας “θύμισαν” στον ελληνικό λαό αυτό το οποίο βόλευε τον Ανδρέα.
Με βάση τις γνώσεις του γράφοντος η μόνη δολοφονική οργάνωση που “παράγει” πολιτική μέσω των φόνων και της προβοκάτσιας είναι η εβραϊκή Μοσάντ.

 

 Η μόνη εγκληματική συμμορία που ανοίγει “δρόμους” σε Εβραίους, είναι το σιδερένιο “χέρι” του σιωνισμού.

Η μεγάλη πλάκα ήταν όταν ο Παπανδρέου γέρασε και παραλίγο να χύσει την καρδάρα με το “γάλα”. Παραλίγο να χαθεί η πανάκριβη “επένδυση” των Εβραίων για έναν ποδόγυρο. Ο δειλός σεξομανής τα “έχασε” λόγω γήρατος και ασθενειών και “άλλαξε”. Έγινε τολμηρός σεξομανής. Για μια αεροσυνοδό τόλμησε και χώρισε τη Μαργαρίτα, απειλώντας τα πάντα με κατάρρευση. Έσπασε ο “κρίκος” της διαδοχής και κινδύνευε ο σχεδιασμός που προέβλεπε εβραϊκή δυναστεία στην Ελλάδα. Ο γιος του έπεσε σε δυσμένεια και συστρατεύτηκε με την εγκαταλειμμένη μάνα του. Ευτυχώς για όλους αυτούς ο γέρος πέθανε γρήγορα και έστω και αναξιοπρεπώς έσωσαν την “παρτίδα”.

 

Ευτυχώς η νέα γυναίκα του δεν γέννησε δικό του παιδί, γιατί “μαύρη” θα ήταν η μοίρα του. Θα το “έτρωγαν” ζωντανό οι Εβραίοι. Είναι βέβαιον ότι κάποια κέντρα θα διέδιδαν “τρελά” πράγματα γι’ αυτό. Είναι βέβαιον ότι θα είχε την τύχη του αδερφού του Ανδρέα.

Το θέμα είναι ότι, εξαιτίας εκείνου του γρήγορου θανάτου, η Μαργαρίτα Τσαντ μπόρεσε και “έκλεψε” εκ νέου το “κλεμμένο” όνομα. Δεν χρειάστηκε να πολεμήσει παραπάνω από τα εντελώς βασικά. Δεν χρειάστηκε να υπερασπιστεί τη μοναδικότητα του παπανδρεϊκού DNA, που κληρονόμησαν μόνον τα δικά της παιδιά. Δεν χρειάστηκε να κατηγορήσει ορφανά βρέφη. Δεν χρειάστηκε να ενημερώσει το πανελλήνιο για την “ελαττωματικότητά” τους. Το μόνο που έκανε ήταν το βασικό για μια γυναίκα “επενδύτρια”. Εντελώς ξεδιάντροπα η πρώην κυρία Παπανδρέου περιφέρεται με το όνομα Παπανδρέου, παρ’ όλο που υπάρχει νόμιμη χήρα Παπανδρέου.

Αυτή ανέλαβε να σώσει την “παρτίδα” και βέβαια την κληρονομιά των άβουλων και δειλών παιδιών της. Αυτή, που δηλώνει πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας, εκμεταλλευόμενη αποκλειστικά και μόνον το όνομα και το κύρος του πρώην άντρα της. Αυτή, που υποθέτει ο γράφων ότι μάλλον έχει καταφέρει να συντηρείται με δημόσια χρήματα. Ως παλιά “καραβάνα” του ΠΑΣΟΚ, που γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, μπόρεσε κι επέβαλε εκ νέου την παρουσία της οικογένειάς της στο κόμμα. Άλλες φορές με παρακάλια και άλλες φορές με άλλα μέσα κατάφερε τελικά κι επανέφερε τον παροπλισμένο γιο της στο προσκήνιο. Έναν γιο τρομοκρατημένο, δειλό, άσχετο κι αδύναμο. Έναν γιο που δεν διεκδικούσε τίποτε και θα μπορούσε να καταλήξει χωρίς την παραμικρή αντίδραση κλητήρας σε κάποιο υπουργείο.

Με παρακάλια και τιμής ένεκεν -λόγω ονόματος- ο Γιωργάκης έγινε αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών. Ένας αναπληρωτής διακοσμητικός και χωρίς αντικείμενο. Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα. Από τη στιγμή που “τρύπωσε”, ήξεραν οι Εβραίοι τι να κάνουν. Δεν τους φτάνει κανένας στην προπαγάνδα. Κόσμος και κοσμάκης “δούλευε” για να μας πείσει ότι το “κουτσάλογο” ήταν άλογο πίστας. Το δύσκολο ήταν από κάπου να “πιαστεί” ο “κουλός” και αυτό το οφείλει στη μητέρα του. Στη συνέχεια ο γιος είχε την ίδια περίπου “θαυματουργή” όσο και “τυχερή” πορεία που είχε κι ο πατέρας του. Ο εξίσου δειλός, αλλά πολύ πιο ατάλαντος γιος του Ανδρέα. Ο αμερικανός πολίτης, που χορεύει ζεϊμπέκικο σαν κατσίκα που την καταδιώκει οίστρος.

 

Αυτός -ως εκ “θαύματος”- γοήτευσε το άλλο εβραϊκό κτήνος, την Ολμπράιτ. Την άξια συνάδερφο και ομοούσια του Κίσινγκερ. Αυτή, που δεν συμπαθεί ούτε τον εαυτό της, “συμπάθησε” τον Γιωργάκη. Τον “γοητευτικό” Γιωργάκη, που, αν καθίσει δίπλα σε δένδρο και του ανοίξει κουβέντα, θα το αναγκάσει να φύγει. Αυτή, που δεν χαρίζει ούτε την αρρώστια της, έδωσε “πόντους-προίκα” στον Γιωργάκη για να ξεκινήσει.

 

Αρκούσε όμως αυτό; Όχι βέβαια. Αυτή η βοήθεια ήταν για να σταθεί στα πόδια του ο μικρός Εβραίος. Ο “δρόμος” του όμως είχε πολλά και δύσκολα “εμπόδια”. Ένα από αυτά ήταν και ο υπουργός εξωτερικών της εποχής, ο Θόδωρος Πάγκαλος. Ένας άνθρωπος που ήταν κοινώς γνωστό ότι μισούσε βαθύτατα τόσο την Εβραία υπουργό των ΗΠΑ όσο και τον ομοεθνή της υφιστάμενό του.

Όταν όμως υπάρχουν δύσκολα “εμπόδια”, ποιος επιστρατεύεται για να “βοηθήσει”; Μα το ευαγές ίδρυμα που ακούει στο όνομα Μοσάντ. Τι έκανε; Άνοιξε την “τύχη” του Γιωργάκη. Εξέθεσε τον υπουργό και προϊστάμενό του και τον ανάγκασε σε παραίτηση. Τα πράγματα είναι απλά στην υπόθεση Οτσαλάν, η οποία ήταν αυτή που άνοιξε τον “δρόμο” του Γιωργάκη.

 

Ούτε οι Έλληνες πρόδωσαν τον Οτσαλάν ούτε οι Τούρκοι τον συνέλαβαν. Τον Οτσαλάν τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν μέσω Ελλάδας στους Τούρκους οι Εβραίοι της Μοσάντ. Ο ίδιος ο αρχηγός της βρισκόταν στο Ναϊρόμπι ως επικεφαλής της επιχείρησης σύλληψής του.

 

Οι Τούρκοι έλαβαν ως “δώρο” τον μεγάλο εχθρό τους και ο μικρός έλαβε ως “δώρο” τη θέση του υπουργού εξωτερικών.

Ήδη άρχισε να τους ξεπληρώνει το “χρέος”. “Χρέος”, τόσο απέναντι στους Εβραίους όσο και στους Αμερικανούς. Δεν είναι μικρό πράγμα να πηγαίνει ένας Εβραίος ως ο Έλληνας φίλος των Παλαιστινίων, που θα τους “βοηθήσει” στις διαπραγματεύσεις τους με τους Εβραίους. Δεν είναι μικρό πράγμα ο μεγάλος “φίλος” των Παλαιστινίων να είναι “κολλητός” αν όχι υπάλληλος του Σαρόν. Δεν είναι μικρό πράγμα να είναι ένας αμερικανός πολίτης ένας από τους σχεδιαστές της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Δεν είναι μικρό πράγμα ένας αμερικανός στα άδυτα της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Αυτά είναι οι μεγάλες “επιτυχίες” των Εβραίων και των Αμερικανών. Τα “όνειρα” κάθε διπλωματικής “μηχανής”, που στόχο έχει να “δουλεύει” λαούς ολόκληρους. Ο θρίαμβος της εβραϊκής και της αμερικανικής διπλωματίας είναι ο Αμερικανοεβραίος υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας.
Αυτός ο άνθρωπος θα είναι με βάση τον σχεδιασμό τους ο μελλοντικός πρωθυπουργός της Ελλάδας. Της Ελλάδας, που, σύμφωνα με τη δημόσια διατυπωμένη άποψη του σφαγέα των λαών Κίσινγκερ, αποτελεί τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του σιωνισμού. Δεν τα κατάφεραν και άσχημα οι Εβραίοι. Τόσο στο πρακτικό όσο και στο συμβολικό επίπεδο. Όταν κατορθώνεις και ελέγχεις τους ηγέτες της χώρας που υποτίθεται φοβάσαι, σημαίνει ότι καλά τα καταφέρνεις. Όταν κατορθώνεις και κάνεις τον Εβραίο Ντασέν υπεύθυνο του μουσείου-συμβόλου του μισητού για τους Εβραίους ελληνισμού, καλά τα καταφέρνεις. Όταν κατορθώνεις και κάνεις Εβραίο υπεύθυνο του ιστορικού και διπλωματικού αρχείου της Ελλάδας, τα καταφέρνεις και μάλιστα καλά. Όταν τα ιστορικά ευρήματα του ελληνισμού φυλάσσονται από Εβραίο, δεν πάμε καλά. Όταν τα ιστορικά αρχεία του ελληνισμού ελέγχονται και φιλτράρονται από Εβραίο, δεν πάμε καθόλου καλά.

Επειδή ο γράφων γνωρίζει καλά τα “παιχνίδια” των ταυτίσεων που “παίζουν” οι συνωμότες κάθε φορά που θέλουν να κρυφτούν πίσω από μεγάλες μάζες ανθρώπων, χρήσιμο είναι σ’ αυτό το σημείο να κάνει την εξής διευκρίνιση. Αναφερόμενοι στο ΠΑΣΟΚ, δεν αναφερόμαστε στον κόσμο του, που είναι σχεδόν ο μισός ελληνικός πληθυσμός. Αναφερόμαστε σε μια ολιγομελή ομάδα, που σχεδίασε και δημιούργησε το κόμμα και το οποίο το χειρίζεται ως ιδιοκτησία της. Αναφερόμαστε σε μια ολιγομελή ομάδα, που μπορεί την εξουσία να τη “χρωστά” στον “περήφανο” λαό, αλλά την ύπαρξή της τη “χρωστά” σε κάποιους άλλους. Αυτοί οι “άλλοι” και οι εγχώριοι δούλοι τους είναι οι στόχοι του γράφοντα.

Για τον γράφοντα οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων και των οπαδών τους είναι απόλυτα ευδιάκριτες. Άλλο πράγμα είναι οι ιδιοκτήτες του ΠΑΣΟΚ, που είναι δισεκατομμυριούχοι εξαιτίας του και άλλο πράγμα ο απλός ψηφοφόρος, που απλά το επέλεξε ως την πιο συμφέρουσα πρόταση ανάμεσα σ’ αυτές που είχε. Είναι άλλο πράγμα ο άνεργος ψηφοφόρος που ελπίζει στο ΠΑΣΟΚ και απεχθάνεται τη Δεξιά και άλλο πράγμα ο πραιτοριανός της πασοκικής εξουσίας. Τα ελληνικά κόμματα είναι ιδιωτικά “μικρομάγαζα”, που “πουλάνε” ιδεολογία. Για όσο διάστημα υπάρχουν “πελάτες”, θα υπάρχουν κι αυτά. Αν πάψουν να υπάρχουν “πελάτες”, θα κλείσουν την επόμενη μέρα. Για όσο διάστημα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα τους αρέσει η πασοκική “συσκευασία” του σοσιαλισμού, θα τους ψηφίζουν. Αν βρεθεί άλλο “μαγαζί” που θα τους προσφέρει για την ίδια ιδεολογία σε καλύτερη “συσκευασία”, σ’ αυτό θα πάνε. Το ΠΑΣΟΚ -και το κάθε κόμμα- δεν είναι ιδιοκτήτης της ιδεολογίας που εμπορεύεται, ώστε ν’ αποτελεί μονόδρομο γι’ αυτόν που την υιοθετεί.
Το “παραμύθι” της ταύτισης μεταξύ των ιδιοκτητών των κομματικών εμπορομάγαζων και των ψηφοφόρων-πελατών δεν είναι κάτι το παράξενο. Συμβαίνει και στην αγορά το ίδιο φαινόμενο. Ακόμα και ο ιδιοκτήτης του Μινιόν, για παράδειγμα, όταν μιλάει για την επιχείρησή του, χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό, συμπεριλαμβάνοντας και τους πελάτες του στην κοινή “πλατφόρμα” των δραστηριοτήτων του. “Εμείς”… λέει, κάθε φορά που αναφέρεται στη θέση του στην αγορά, αλλά δεν διευκρινίζει αυτά που δεν τον συμφέρουν. Δεν διαχωρίζει τους λίγους από τους “εμείς” που μόνιμα εισπράττουν από τους υπόλοιπους “εμείς” που μόνιμα πληρώνουν.

Απλά είναι τα πράγματα. Απλός πασοκτσής είναι ένας άνεργος που περιμένει το επίδομα ανεργίας και απλός πασοκτσής είναι και ο Νίκος Παπανδρέου. Ο άνεργος θα παραμείνει τέτοιος, άσχετα με το πού πιστεύει, ενώ ο “μέγας” συγγραφέας των 150 σελίδων και συνιδιοκτήτης του ΠΑΣΟΚ “τρούπωσε” στον κρατικό μηχανισμό και ζει εις υγείαν του κορόιδου. Είδε κι απόειδε ο μικρός Εβραίος ότι δεν τα κατάφερνε μόνος του κι αποφάσισε να διαθέσει τις δυνάμεις του στην “υπηρεσία” του ελληνικού λαού. Το ελληνικό δημόσιο μόνον για τα παιδιά των ιδιοκτητών των κομμάτων αποτελεί ασφαλές και πλούσιο καταφύγιο.

Ο γράφων πιστεύει ότι αυτά τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων έχουν παγιδευτεί κι απλά δεν γνωρίζουν ούτε ποιοι σχεδίασαν και χρηματοδότησαν την “αλλαγή” ούτε σε τι απέβλεπαν μέσω αυτής της “επένδυσής” τους. Αυτό όμως δεν αποτελεί κάποιου είδους μομφή για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι αγαθοί οι ψηφοφόροι του, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι ψηφοφόροι κάποιων άλλων κομμάτων είναι πιο έξυπνοι. Στην ίδια παγίδα έχουν πέσει και οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας. Οι οπαδοί του άλλου μεγάλου ιδιόκτητου εμπορομάγαζου, που απλά “πουλάει” φιλελευθερισμό. Η ΝΔ λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί και το ΠΑΣΟΚ. Με την ίδια νοοτροπία και στις ίδιες δόσεις πουλάνε την “πραμάτεια” τους. Απλά πουλάνε διαφορετικό “προϊόν” κι αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιεί τις δύο αυτές ίδιες επιχειρήσεις μεταξύ τους.
Όμως, οι δεξιοί “πελάτες” αυτού του “μαγαζιού” δεν γνωρίζουν για παράδειγμα ότι ιδιοκτήτες της ΝΔ είναι κάτι πρώην δοσίλογοι των Γερμανών, μαυραγορίτες της κατοχής, αποστάτες έμμισθοι πράκτορες των Αγγλοαμερικανών και προστάτες των όποιων “Κοτζαμάνηδων” της μεταπολεμικής εποχής. Απλά -όπως και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ- έχουν κι αυτοί παγιδευτεί στη λογική του δικομματισμού και δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτήν. Αυτό δεν είναι κάτι το δύσκολο να συμβεί. Είναι μια εμπορική παγίδα, που βασίζεται στα ένστικτα του “πελάτη” και όχι την γνώση ή την κρίση του. “Πάρτο …είναι ευκαιρία, αν δεν το πάρεις, θα το πάρει άλλος και θα μετανιώσεις”. Εμπορικές αθλιότητες των ψευτών. Αρκεί κάποιος να μπορεί να ελέγχει την πληροφόρηση και να γνωρίζει τις φοβίες του πελάτη και από εκεί και πέρα “σέρνει” τους πάντες εκεί όπου θέλει. Πάνω σ’ αυτές τις αρχές στηρίζονται κι αυτοί που κάνουν πολιτικές και οικονομικές “μπίζνες” πάνω στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό. Εδώ φτάσαμε στο σημείο να έχουμε δύο θλιβερές τραγουδίστριες, που διχάζουν τον ελληνικό λαό και τον χωρίζουν σε παρατάξεις. Οι λίγο πιο έξυπνοι από αυτές πολιτικοί δεν θα το κατάφερναν;
Αυτή είναι η επιτυχία των δύο μεγάλων κομμάτων. Έχουν πιάσει τα άκρα και διχάζουν τον κόσμο, παίζοντας με τα ένστικτά του. Έχουν πιάσει το “άσπρο” και το “μαύρο” και ό,τι και να ψηφίσεις το ίδιο “γκρι” θα εισπράξεις. Αυτόν τον δικομματισμό τον έχουν “στήσει” ξένα αφεντικά και τα οποία τα υπηρετούν με την ίδια πιστότητα τόσο οι σοσιαλιστές όσο και οι δεξιοί δούλοι τους. Έναν δικομματισμό που καταστρέφει τη δημοκρατία και λειτουργεί σαν μια ατσαλένια “μέγγενη” που πνίγει τον λαό και δεν τον αφήνει να κινηθεί ελεύθερα. Έναν δικομματισμό που υπηρετεί τα συμφέροντα της εξουσίας κι απλά κάθε τέσσερα χρόνια “αναβαπτίζεται” από τον “κυρίαρχο” λαό. Ο λαός μοιάζει με έναν κουτό ιδιοκτήτη, που σχεδόν εκβιαστικά ανανεώνει κάθε τέσσερα χρόνια το “συμβόλαιο” με τον διεφθαρμένο διαχειριστή.

Ακόμα και τα αποτελέσματα των εκλογών είναι προβλέψιμα. Τα πάντα θέμα μαθηματικών είναι. Η μονιμότητα του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είναι θέμα λογικής. Είναι το κόμμα που λόγω ιδεολογίας το υποστηρίζουν οι πολλοί μη-κεφαλαιοκράτες και το μόνο που μπορεί να εκτελέσει δεξιά πολιτική χωρίς ν’ απειλείται από αυτούς. Είναι “καταδικασμένο” το ΠΑΣΟΚ να ασκεί την εξουσία, εφόσον είναι ο φορέας στον οποίο καταθέτουν τις ελπίδες τους όλοι οι μορφωμένοι αστίζοντες και γύρω του συσπειρώνονται σχεδόν αναγκαστικά και οι εργάτες.
Σε όλα τα άλλα είναι απόλυτα όμοιο με τη ΝΔ. Άλλωστε, αν το σκεφτεί κάποιος για τα όσα κατηγορούμε σήμερα το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι άμοιρη ευθυνών η ΝΔ. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει βάλει τα νομοθετικά “θεμέλια” πάνω στα οποία έχει γίνει το γενικό ξεπούλημα του κράτους. Η χειρότερη κυβέρνηση των μεταπολιτευτικών χρόνων. Πάνω σε νόμους του αποστάτη Μητσοτάκη έχουν “χτιστεί” τα σημερινά εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει δηλαδή απόλυτη ταύτιση μεταξύ των δύο κομμάτων. Ακόμα και Νικολάκη έχει η ΝΔ. Ο Κυριακούλης της ΝΔ έχει βρει κι αυτός το καταφύγιό του στον κρατικό μηχανισμό. Διέθεσε κι αυτός τις τρομερές δυνάμεις του στην υπηρεσία του λαού. Αυτός ούτε καν επιχείρησε να βρέξει τα “πόδια” του στον ιδιωτικό τομέα. Κατευθείαν να μας “υπηρετήσει” αυτό το φιλότιμο παιδί.

Αυτό που έχει σημασία -για να συνεχίσουμε την ανάλυση- είναι ότι για μας δεν παίζει ρόλο η εκλογική βάση του κάθε κόμματος. Δεν κρίνουμε ανθρώπους, οι οποίοι πάνω στην αγωνία τους να επιβιώσουν και να προοδεύσουν ακολουθούν την άλφα ή βήτα επιλογή. Δεν κρίνουμε τους ανθρώπους, που κάθε τέσσερα χρόνια απλά διαλέγουν ανάμεσα στις προκαθορισμένες επιλογές τις οποίες τους προτείνουν τα ίδια κέντρα εξουσίας. Άλλωστε οι ψηφοφόροι έρχονται και παρέρχονται. Εμείς σ’ αυτό το κείμενο κατηγορούμε την εβραϊκή ιδιοκτησία του σοσιαλιστικού “Μινιόν”. Αν τώρα κάποιος “πελάτης” του ταυτίζεται μ’ αυτήν την ιδιοκτησία, αυτό είναι πρόβλημά του και όχι δικό μας. Αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει είναι να δούμε ποιοι είναι αυτοί που εγκληματούν εις βάρος του ελληνικού λαού. Η ξενοκίνητη ολιγαρχία του ΠΑΣΟΚ είναι απαραίτητο ν’ αποκαλυφθεί.
Αυτοί είναι ο στόχος μας. Η εβραιοκίνητη ολιγαρχία, που μέσα σε λίγα χρόνια “διέλυσε” στην κυριολεξία τη χώρα. Η ολιγαρχία, που την παρέδωσε “αλυσοδεμένη” στην Νέα Τάξη και εγκλώβισε τον ελληνικό λαό σε μια ανίκητη κατάσταση αθλιότητας κι εξάρτησης. Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στην κυριολεξία υπό ξένη κατοχή. Ο ελληνικός λαός δεν ελέγχει πια τον μέλλον του. Δεν ελέγχει το μέλλον των παιδιών του. Βρίσκεται έρμαιο στις διαθέσεις των ιμπεριαλιστών, είτε αυτοί είναι Αμερικανοί είτε Σιωνιστές. Μέσα από αυτό το κείμενο αυτήν την προδοσία θέλουμε να καταγγείλουμε. Θ’ αποκαλύψουμε τα μεγάλα εγκλήματα της εβραϊκής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για να καταλάβει ο αναγνώστης σε πόσο τραγική κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο ελληνικός λαός.
Ποια είναι τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούμε τη σιωνιστική ιδιοκτησία του ΠΑΣΟΚ;

Έγκλημα 1ον

Εκχώρησαν σε ξένους το δικαίωμα να ελέγχουν τη χώρα στον απόλυτο βαθμό. Τόσο στο θέμα της άμυνας όσο και στον τομέα της αστυνόμευσης υπάρχει απόλυτος έλεγχος των όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα από τους Δυτικούς. Οι Δυτικοί, χρησιμοποιώντας τις “πολυδουλεμένες” μεθόδους της προβοκάτσιας, μπήκαν στα “άδυτα των αδύτων” των μηχανισμών ασφαλείας, που διασφαλίζουν την ανεξαρτησία μιας χώρας. Με την προβοκάτσια της βαλκανικής κρίσης, ελέγχουν την άμυνά της. Με την προβοκάτσια της δολοφονίας ενός θλιβερού Βρετανού αποικιοκράτη αξιωματούχου ελέγχουν τις αστυνομικές της αρχές. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν Έλληνες αξιωματούχοι, οι οποίοι πληρώνονται από τον ελληνικό λαό και δουλειά τους είναι να δίνουν καθημερινή αναφορά σε ξένες μυστικές υπηρεσίες. Οι προσωπικοί φάκελοι των Ελλήνων πολιτών κάνουν καθημερινά “βόλτες” στα γραφεία όλων των ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Έγκλημα 2ον

Εκχώρησαν στρατηγικούς τομείς του εθνικού συστήματος σε ξένους. Το κεντρικό αεροδρόμιο της χώρας, ο τομέας της διατροφής του λαού (σούπερ μάρκετ), στρατηγικά σημεία (διώρυγα της Κορίνθου, λιμάνια κλπ.), οι τηλεπικοινωνίες, η ενέργεια κλπ. και ότι ξεχωρίζει ένα ελεύθερο κράτος από μια αποικία, ανήκουν στη σφαίρα ελέγχου των Δυτικών. Κάθε φορά που ο ελληνικός λαός θ’ αντιδρά, θα ελέγχεται, γιατί οι ξένοι θα μπορούν να τον εκβιάζουν, προκαλώντας δυσλειτουργία στους νευραλγικούς τομείς της άμυνας, της οικονομίας και των υπηρεσιών. Πώς μπορείς ν’ αντιδράσεις εναντίον κάποιου, όταν αυτός ελέγχει τις επικοινωνίες σου, τις “πύλες” εισόδου και εξόδου της χώρας σου, την ενεργειακή σου αυτονομία ή ακόμα και τα αποθέματα της τροφής σου; Τι είδους ανεξάρτητη πολιτική μπορεί ν’ ασκήσει ένα κράτος, όταν δεν ελέγχει τις επικοινωνίες του, την ενέργεια που του επιτρέπει να λειτουργεί και το σημαντικότερο όταν δεν μπορεί να διασφαλίσει μια υποτυπώδη αυτοδυναμία σε είδη διατροφής που είναι απαραίτητα για την επιβίωση της κοινωνίας;

Έγκλημα 3ον

Επέτρεψαν σε ξένους ν’ αγοράζουν τίτλους ιδιοκτησίας ελληνικής γης και να εκμεταλλεύονται τουριστικά, ως ιδιοκτήτες πλέον, τη φυσική ομορφιά της χώρας. Σε λίγο καιρό τα ξενοδοχεία ξένων συμφερόντων θα μπουν σε “κλειστά” τουριστικά κυκλώματα και θα λειτουργούν σαν κράτος εν κράτει. Ο ελληνικός λαός σε λίγο καιρό θα περιοριστεί στον ρόλο του γραφικού ιθαγενή, που θα χορεύει για να διασκεδάζει τους τουρίστες. Το μεγαλύτερο όμως μέρος του εισπραττόμενου κέρδους από την τουριστική δραστηριότητα θα το εισπράττουν οι πολυεθνικές του τουρισμού. Οι πολυεθνικές, που εισπράττουν ήδη τη μερίδα του λέοντος από τις ενοικιάσεις δωματίων, αυτοκινήτων κλπ.. Οι πολυεθνικές, που εισπράττουν ήδη τα μέγιστα από την κατανάλωση των τουριστών στη χώρα.

Έγκλημα 4ον

“Άνοιξαν” αυθαίρετα και χωρίς κανέναν στόχο την ελληνική αγορά στο σύνολό της, επιτρέποντας τη μονοπώλησή της από τα προϊόντα των πολυεθνικών. Βιομηχανικά προϊόντα, που πωλούνται αδασμολόγητα -κι επιπλέον, επειδή κατασκευάζονται σε φτηνές τριτοκοσμικές χώρες, είναι ασυναγώνιστα-, κατέστρεψαν την ελληνική παραγωγή στο σύνολό της. Προϊόντα ειδών διατροφής αμφιβόλου ποιότητας, που προορίζονται για την “πλέμπα”, απειλούν διαρκώς την υγεία του ελληνικού λαού. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό προϊόν που να μπορεί να επιβιώσει στην ελληνική αγορά. Καταστράφηκε η ελληνική κεφαλαιοκρατική τάξη και οι Έλληνες εργάτες “πετάχτηκαν” άνεργοι στους δρόμους. Κάθονται σήμερα κάποιοι κι απορούν γιατί φεύγουν οι μεγάλες παραγωγικές επιχειρήσεις από τη χώρα κι εγκαθίστανται στα γειτονικά Σκόπια ή τη Βουλγαρία. Κάθονται σήμερα κάποιοι κι απορούν γιατί στα μεγάλα σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών τα μαρούλια έχουν γεύση μπέικον.

Έγκλημα 5ον

Επέτρεψαν την αθρόα εισροή μεταναστών σε μια χώρα, η οποία είναι γνωστό σε όλους ότι αντιμετωπίζει δημογραφικό πρόβλημα. Με τη νομιμοποίησή τους αλλάζουν την πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας και προσφέρουν στους Δυτικούς έναν τεράστιο μοχλό πίεσης εις βάρος του ελληνικού λαού. Γιατί οι φτωχοί μετανάστες είναι μοχλός πίεσης των ισχυρών; Γιατί, κάθε φορά που θ’ αντιδρά ο λαός στη δυτική κηδεμονία, οι καθ’ όλα συμπαθείς και δυστυχείς μετανάστες θα ταυτίζονται με τις δυτικές επιλογές. Επειδή εκ των δεδομένων οι γηγενείς και οι μετανάστες έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, οι επιμέρους κοινωνικές συμμαχίες είναι επίσης δεδομένες. Όσο κι αν διαφέρουν οι εντάσεις των συμφερόντων, είναι δεδομένο ότι τόσο το γερμανόφωνο θηρίο, που διευθύνει το αεροδρόμιο της Αθήνας, όσο και ο τελευταίος Πακιστανός μετανάστης, που εργάζεται στη χώρα μας, έχουν κοινά συμφέροντα.
Τα δεδομένα είναι απλά. Βρίσκονται και οι δύο σε ξένη χώρα και ζουν από το δικό της κεφάλαιο εις βάρος των γηγενών. Αυτή η υπερσυγκέντρωση ξένων δεν έγινε ούτε από άγνοια ούτε από τυχαίες συγκυρίες. Αν συνέβαινε εξαιτίας αυτών των παραγόντων, θα ήταν ένα φαινόμενο που θα το βλέπαμε και αιώνες πριν. Αυτό έγινε, γιατί βόλευε τα μέγιστα και τους τοπικούς Εβραίους, εφόσον βρήκαν την ανθρώπινη μάζα για να κρύβονται πίσω της κάθε φορά που θα απειλούνται τα προνόμιά τους. Αντιλαμβανόμενοι την προκλητικότητα της όλης δραστηριότητάς τους, έχουν ανάγκη από μια μαζική ανθρώπινη “ασπίδα”. Πίσω από το δικαίωμα ύπαρξης του φτωχού τριτοκοσμικού μετανάστη θα “περνάνε” άκριτα και τα προνόμια των Εβραίων. Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι ότι, κάθε φορά που ο ελληνικός λαός θ’ αντιδρά στις μεθοδεύσεις των ιμπεριαλιστών, οι μετανάστες -ακόμα και οι πιο φτωχοί- θα ευθυγραμμίζονται με τους “προστάτες” τους και με τη μαζικότητά τους θ’ ακυρώνουν την αντιδραστικότητα του λαού. Ας τολμήσει ο ελληνικός λαός να δώσει την εξουσία σε κάποιον πλην του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και θα βρεθεί προ εκπλήξεων.

Έγκλημα 6ον

Διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και καταχράστηκαν τα χρήματα του ελληνικού λαού. Σε λίγο καιρό αυτός ο λαός, που κατέθεσε τους κόπους μιας ζωής για ν’ αποκτήσει το δικαίωμα της ιδιόκτητης σύνταξης, θα σέρνεται στα δημόσια ταμεία για δημόσιες συντάξεις. Πώς θ’ αντιδράσει αυτός ο λαός, όταν αυτές οι συντάξεις θα είναι αποτέλεσμα της χρηματοδότησης των ταμείων από τους Δυτικούς; Τα δικά του χρήματα έγιναν σπίτια στις “Εκάλες”, καταθέσεις στην Ελβετία και κότερα. Από τη στιγμή που αυτά τα χρήματα χάθηκαν, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι θα βρίσκονται στο έλεος αυτών που τους συντηρούν. Όταν το αποδεχθούν αυτό, θα γίνουν όμηροι των Δυτικών, που θα τους συντηρούν με τα “ψίχουλα” της αποικιοκρατίας. Αυτά τα “ψίχουλα” δεν είναι προϊόντα της μεγαλοψυχίας των Δυτικών. Είναι το αντίστοιχο με τα κασόνια ουίσκι που έδωσαν οι αποικιοκράτες στους Ινδιάνους, προκειμένου να πάρουν με νομιμοφανή τρόπο τη γη τους.

Έγκλημα 7ον

Έβαλαν τον ελληνικό λαό στο “σφαγείο” του Χρηματιστηρίου και του άρπαξαν τις αποταμιεύσεις. Επέτρεψαν στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα να του “πουλάει” ψέματα και να τον παρασύρει στον δανεισμό. Να του “πουλάει” όνειρα και να τον οδηγεί στην άσκοπη υπερκατανάλωση. Γιατί; Για να εξανεμίσουν τα αποθέματά του και να τον “χρεώσουν” στις τράπεζες. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Γιατί; Για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν για να μπορέσουν ν’ αρπάξουν σχεδόν τζάμπα μεγάλο μέρος του ελληνικού κεφαλαίου από τους υπερχρεωμένους ιδιοκτήτες του. Ο δεύτερος ήταν για να τον υποτάξουν στη θέλησή τους, ώστε να μην αντιδρά στις μεθοδεύσεις τους. Ο υπερχρεωμένος ελληνικός λαός χωρίς τις αποταμιεύσεις του είναι ευάλωτος στις πιέσεις και τους εκβιασμούς αυτών που μοιράζουν τα κάθε είδους επιδόματα. Αν αυτό συνδυαστεί με τα άδεια ασφαλιστικά ταμεία, τα πράγματα γίνονται τραγικά. Ο φτωχός πλέον ελληνικός λαός, βλέποντας άδεια αυτά τα ασφαλιστικά ταμεία, εύκολα θα “σέρνεται” από αυτούς που θα του υπόσχονται αυτά τα επιδόματα και άρα επιβίωση. Τα επιδόματα, που απλά είναι κάποια “ψίχουλα” από τη μεγάλη ληστεία του ελληνικού λαού.

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι φαντάζεται. Η χώρα βρίσκεται υπό ξένη κατοχή και κανείς δεν αντιδρά, γιατί τον έχουν “υπνωτίσει” με τα άθλια ΜΜΕ και την ελεγχόμενη ενημέρωση. Έχει απολέσει το κεφάλαιό της, έχει καταστραφεί η παραγωγή της και έχει λεηλατηθεί ο πλούτος του λαού της. Αυτό είναι μια καταστροφή που το μέγεθός της μόνον με πολεμική ήττα μπορεί να συγκριθεί. Σ’ αυτό το επίπεδο καταστροφής όμως δεν υπάρχει δικαιολογία. Δεν υπάρχει άγνοια. Όταν ως κυβέρνηση παραδίδεις το κράτος και την περιουσία του σε ξένους, υπάρχει προδοσία. Οι προδότες όμως δεν έχουν ποτέ καλό τέλος. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι όσοι συμμετείχαν σ’ αυτήν την αθλιότητα. Πρέπει να το γνωρίζουν οι Έλληνες προδότες.
Πρέπει να γνωρίζουν ότι σ’ αυτόν τον κόσμο μερικά πράγματα ποτέ δεν αλλάζουν. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος και ούτε εξαλείφονται τα άγρια ένστικτα της κοινωνίας του. Άλλωστε δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που μια ολόκληρη κυβέρνηση καταδικάστηκε σε θάνατο εξαιτίας της προδοσίας. Όλα αυτά θα πρέπει να τα έχουν υπόψη τους αυτοί οι οποίοι μας κυβερνάνε και που σήμερα νομίζουν ότι είναι ασφαλείς στην “αγκαλιά” των ξένων αφεντικών τους. Ας θυμηθούν την περίπτωση Γούναρη και ας την συγκρίνουν με τη δική τους. Ας αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες για τη σημερινή αθλιότητα. Σ’ αυτόν τον κόσμο μερικά πράγματα ήταν κι εξακολουθούν να είναι επικίνδυνα. Κινδυνεύεις, όταν ξεπουλάς σε ξένους τους γίγαντες ΟΤΕ και ΔΕΗ, μόνον και μόνον για να προσφέρεις αύξηση στον εαυτό σου και στους “κολλητούς” σου. Κινδυνεύεις, όταν “πριονίζεις” τα οικονομικά θεμέλια της εθνικής μας ύπαρξης, μόνον και μόνον για να “ψευτογεμίσεις” τα δημόσια ταμεία και να παρουσιάσεις “έργο” που δικαιολογεί “μπόνους”.
Μαζί μ’ αυτούς ας προβληματιστούν και οι Εβραίοι της Ελλάδας. Τα παράσιτα, που σε λίγο καιρό θα έρθουν αντιμέτωπα με την κατάσταση την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν. Δεν τους αρκούσε που, καταστρατηγώντας κάθε έννοια ισότητας, ζούσαν ως προνομιακή μειονότητα μέσα στη χώρα. Θέλησαν ν’ αρπάξουν ό,τι μπορούν και να την παραδώσουν στα θηρία του ιμπεριαλισμού.
Έπαιξαν παιχνίδι μεγάλου ρίσκου και σύντομα θα το πληρώσουν. Όταν θα καταλάβει ο ελληνικός λαός τι έχει γίνει, πολλοί απ’ αυτούς θ’ αρχίσουν να μελετάνε τα δρομολόγια των αεροπλάνων και των πλοίων, προκειμένου να εγκαταλείψουν τη χώρα. Εδώ είναι “Ελλάντα” δεν είναι Παλαιστίνη. Αυτός βέβαια ο φόβος των τοπικών Εβραίων είναι το δεδομένο που δικαιολογεί τη μεγάλη “αγωνία” της Μοσάντ ν’ αναλάβει μέρος της ασφάλειας των ολυμπιακών αγώνων. Βιάζονται οι Εβραίοι να φέρουν ανθρώπους τους στην Ελλάδα για το “καλό” του ελληνικού λαού και βέβαια των ολυμπιακών αγώνων. Βιάζονται οι Εβραίοι να “προστατεύσουν” τον λαό και τις εκφάνσεις του, τον οποίο μισούν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Η απορία του γράφοντος βέβαια είναι άλλη. Την επομένη της λήξης αυτών των αγώνων αυτό το κακό “συναπάντημα” θα εγκαταλείψει τη χώρα ή έχει και άλλες υποθέσεις προς διευθέτηση και οι οποίες θα δικαιολογήσουν την παράταση της παραμονής τους;
Το θέμα είναι ότι όλα αυτά είναι ημίμετρα. Ό,τι και να κάνουν χαμένοι είναι. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο τα μηνύματα που λαμβάνουν είναι αποκαρδιωτικά. Τους μισούν πάρα πολλοί για πάρα πολλούς λόγους. Τα “καύσιμα” από την πολυδάπανη εκμετάλλευση του “ολοκαυτώματος” είναι θέμα χρόνου να τελειώσουν. Αυτοί, που εδώ και αιώνες κλέβουν τους πάντες “κλαίγοντας”, σύντομα θα κληθούν να δώσουν εκ νέου εξηγήσεις. Ο “κοσμοπολίτης” και νομπελίστας Κίσινγκερ ήδη βλέπει τον κόσμο μέσα από τα παράθυρα του σπιτιού του. Ο επίσης “κοσμοπολίτης” και “αντιτρομοκράτης” Σαρόν μετά τη λήξη της θητείας του θ’ αποκλειστεί δια παντός στο Ισραήλ. Τους ψάχνουν πολλοί και τους ψάχνουν μανιωδώς. Η βλακώδης Νέα Τάξη Πραγμάτων καταρρέει παγκοσμίως και θα έπρεπε οι έμπειροι Εβραίοι να το έχουν καταλάβει εγκαίρως. Επένδυσαν σε λάθος “άλογο” και σύντομα θα κληθούν να πληρώσουν στο “ταμείο”. Εκεί, όπου τα “κλάματα” των χαμένων πιο πολύ διασκεδάζουν παρά στεναχωρούν. Έγινε κατανοητός ο γράφων; Το κατάλαβαν τα “παιδιά” για να πουν τα νέα στον πατέρα;

Παναγιώτης Τραϊανού
Δημιουργός της θεωρίας του “Υδροχόου”